Dünyada yaşanan zulümleri sahiplenen bir kadının eylemlerinin absürt bir dille anlatıldığı Küller Küllere oyunu; polis sireninin azalan sesi karşısında düşülen dehşet, bir peronda bebekleri ellerinden alınan anneler, denize doğru yürürken boğulan insanlar, dalgaların içinde yok olan çantalar ve çukura batmış bir tanrı gibi birçok imaj ve çağrışımla karşılıyor seyirciyi. Nereden başladığını bulmakta zorlandığımız hafıza ve onun derinliklerinden gelen anıların ne kadarı sadece kendi hayatlarımıza ait, ne kadarı sadece bizim? Hatıralar yer yer varoluş sancılarının, yer yer sahnedeki sınırları çizilmiş sandalyenin ve ışığa yayılan bir ağırlığın etrafında dönüyor. Dünyada belki de her gün tanık olduğumuz zulümlerin, bir kadının benliğinin parçası oluşunu izliyoruz.