İnsanın hafızasında en derine işleyen, en geç unutulan izin, kokunun peşinde görünmez bir ruhun varolma çabası…

Bir koku, bir anıyı canlandırır.

Bir anı, bir suçun izini sürer.

Ve bir insan o izde kendini bulur.

Bir annenin, bir babanın, bir çocuğun, bir aşkın, bir günahın ve bir hatıranın birbirine karıştığı o bulanık noktada geçen bir iç hesaplaşmadır.

Gerçekle hayalin, suçla kefaretin, sevgiyle nefretin birbirine karıştığı bu hikaye, kokunun belleğinde kaybolmuş bir ruhun son provasıdır.

Koku, seyirciyi yalnızca tanık olmaya değil, suçun kokusunu almaya davet ediyor.