Kanadalı genç bir şair olan Rosie Ming, İran'ın Şiraz kentindeki bir Şiir Festivali'ne davet edilir ama o Paris'te olmayı tercih eder. Evde aşırı korumacı Çinli büyükanne ve büyükbabasıyla yaşamaktadır ve hiçbir yere tek başına gitmemiştir. İran'a gittiğinde kendini şairlerin ve İranlıların arasında bulur; hepsi de onu geçmişiyle, kendisini terk ettiğini sandığı İranlı babasıyla ve şiirin doğasıyla yüzleşmeye zorlayan hikâyeler anlatmaktadır. Bu, kültürel ve kuşak farklılıkları arasında köprüler kurmakla ilgili. Meraklı olmakla ilgili. Açık kalmakla. Ve şiirin büyüsüyle kendi sesini bulmakla ilgili. Rosie, babasının geçmişini, kendi kültürel kimliğini ve ona karşı sorumluluğunu öğrenerek affetme, uzlaşma ve belki de hepsinden önemlisi anlama yolunda farkında olmadan bir yolculuğa çıkıyor.