Film, üç kadının günlüklerinin sağladığı ilk elden anlatımlarla, yakın zamanda yaşanan olaylara yine kadın bakış açısıyla bakıyor. Film, gerçeklerin sözde nesnelliğine odaklanmak yerine, bu olayları birinci ağızdan anlatan bir sesler korosuna yer veriyor ve bu sesler, kurumsal, kamusal, militan ve özel olmak üzere çok çeşitli kaynaklardan alınan dönemin arşiv görüntüleriyle görsel olarak destekleniyor. Anita, Teresa ve Valentina İtalya'nın farklı bölgelerinden ve farklı sosyal geçmişlerden geliyorlar, ancak aynı duyguları paylaşıyorlar: artık kendilerini ataerkil aileye, "kocaların" gücüne ve erkeklerin üstünlüğüne dayalı bir toplumun parçası olarak hissetmiyorlar, bu da onlardan etkili anneler, itaatkâr eşler ve erdemli kızlar olmalarını gerektiriyor.