Ghya Chang Fou, kendisini alternatif bir yeraltı filmi olarak tanımlayan karanlık bir siyasi hiciv. Film, ana akım endüstriden herhangi bir destek alınmadan çekilmiştir ve bu nedenle birçok yönden bağımsız film yapım pratiği alanına aittir. Filmde utanmazca seks, şiddet, BDSM eylemleri, aşırı siyasi görüşler ve ensest tasvir ediliyor. Film bilinçli olarak parlak bir görünümden kaçınıyor. Bunun yerine, filme yenilik katan ham ve karanlık görüntülerle keşfe çıkıyor. Ghya-chang-fou, Bengalce'de 'aniden kafa kesmek' anlamına geliyor. Filmde, komünist devrim gibi görünen bir şeyi kutlamak için arkaik nesnelerle dolu bir malikanede toplanan isimsiz on üç kişi yer alıyor. Hiçbir şey gerçek gibi görünmüyor, yollar imkânsız yerlere açılıyor, yerler imkânsız asansörlere çıkıyor, asansörler insanları inandırıcı olmayan yollara çıkarıyor. Bacchanalian ruhu, başlangıçtaki donuk ciddiyeti giderek geride bırakır. Komünizm, komünizmin yöntemleri ve araçları, komünizmin tarih boyunca geçirdiği karmaşık dönemeçler hakkında yapılan sarhoş sohbeti, burjuva saçmalıklarına ve çöküşüne dönüşerek absürt ayrılıklara, komik çatışmalara, serbest bırakılan alemlere ve sefahate yol açtığında, kutlamanın tekrarı hayalperest bir ses çıkarır. Bir silah ateşlenir, biri vurulur, parti çığırından çıkar, insanlar hiçbir yere gitmez ve ıssız binada genç bir çifti ya halef ya da sağ kalanlar olarak bırakır. Başarılı olacaklar mı? Hayatta kalabilecekler mi? Bengal'in en kara komedisi garip bir dönüş yapıyor; Bengalli solcu kafası olması gereken yerde pek sağlam kalmıyor.