Yıl 1963. Bugünkü #MeToo hareketi büyüklüğünde bir kadın özgürleşme hareketi bir süredir devam ediyor ve Batı dünyasında çığ gibi büyüyor. Kopenhag'ın merkezindeki lüks bir dairede, dönemin en büyük kadın yazarlarından biri olan Tove Ditlevsen ile tanışıyoruz; yanında kocası, sadist baş editör Victor Andreasen de var. Yeteneği tartışılmaz, sadece kocasının yıkıcı kıskançlığı onu aşıyor. Tove yeteneğini ve yazarlığını dönemin bastırılmış kadınlarına ses vermek, onlara kocalarını ve toplumun ataerkil yapılarını geride bırakma cesareti sağlamak için kullanırken, Andreassen'in tek yeteneği insanlara cinsiyetçi magazin dergileri satmaktır. Tove kocasının aşağılık kompleksini görmesine rağmen onun aşağılayıcı davranışlarına ve şiddetine katlanır. Uyuşturucu bağımlılığını ve defalarca psikiyatri koğuşuna yatışını kontrol eden odur - yazmak için gerçekten huzur bulduğu tek yer. Tam da o gün, avını bekleyen sırtlanlar gibi bir öğle yemeği misafiri beklemektedirler. İktidar mücadelelerinin bir seyirciye, uygun gördükleri gibi savurabilecekleri zayıf bir oyun arkadaşına ihtiyacı vardır. Modern kadının isyanını ve ona tanınan yeni fırsatları kutlayan genç, gelecek vaat eden yazar Klaus R.'den daha uygun kim olabilir? Klaus R., kadınlara ait bir çağda edebiyat hakkında konuşacaklarına inanıyor - bilmediği şey ise onu bir kan banyosunun beklediği. Yoksa biliyor mu?