35 yıl boyunca bir devlet dairesinde memur olarak çalıştıktan sonra, Doña Flor adeta bir çarkın dişlisi haline gelmiş, kendi kendine görünmez olmuştur. Yalnızlık ve rutin içinde gizlenmiş, yıllar önce boğulan kızının kaybını bile bastırmıştır. Emekliliği yaklaştıkça, onu acılarından koruyan bürokrasi duvarları yıkılmaya başlar. Doña Flor'un benlik duygusu, ülkenin aşırı şiddet ve yolsuzluktan patlak vermeye başlamasına paralel olarak uyanmaya başlar.