Tertemizdi sanki dünya gözlerimi açtığım anda Hiç düşünmeden inandım masal tadında yarınlara Yalanlar ortasında kaldı tüm çocukluk anılarım Çizgi romanların dışında bir kahraman bulamadım Toz pembe olmasaydı keşke tüm rüyalarım Hep sorular sordum ama cevaplarını alamadım Hep yalan söylermiş hep yalan Kavuşamadı hiç ayrılanlar, masallar gerçek olmadı Aşık olduğum sokaklarda kimseler konuşmadı Ama şehir hiç susmadı hep ağladı hep ağladı... Son bir umut verse biri Ve güzel olacak bir gün herşey dese Ben inanırım belki de bu yalana Ben de alışırım gözlerimi kapamaya Bir yol görünse uzaklarda ışıklar altında son bulan Melekler alsa beni götürse karanlığa teslim olmadan İşkence gördü asfaltlar, çatlaklarına kan doldu Yıkıntılar arasında kaç çocuğun hayalleri kayboldu? İnsan neden kendini unuttu kendinden oldu? Hangi yolda kaç kişi bir hiç uğruna canından oldu? Hep yalan söylermiş hep yalan Ayrılanlar hiç kavuşmadı, dinlediğim masallar hiç gerçek olmadı Kimse sandığım kadar masum kalmadı, savaş durmadı ölüm azalmadı Son bir umut verse biri Ve güzel olacak bir gün herşey dese Ben inanirim belki de bu yalana Ben de alışırım gözlerimi kapamaya Son bir umut verse biri Ve güzel olacak bir gün herşey dese Ben inanirim belki de bu yalana Ben de alışırım gözlerimi kapamaya Son bir umut verse biri Ve güzel olacak bir gün herşey dese Ben inanirim belki de bu yalana Ben de alışırım gözlerimi kapamaya