Alfredo James "Al" 'Pacino, sinemanın en canlı on yıllarından biri olan 1970'lerde bir sinema oyuncusu olarak kendini kanıtladı ve Amerikan film dünyasında kalıcı ve ikonik bir figür haline geldi.25 Nisan 1940'ta Manhattan, New York'ta İtalyan-Amerikan ebeveynler Rose (kızlık soyadı Gerardi) ve Sal Pacino'nun çocuğu olarak dünyaya geldi. O küçükken boşandılar. Annesi onları büyükanne ve büyükbabasının Güney Bronx'taki evine taşıdı. Pacino kendini sık sık filmlerde gördüğü karakterlerin olay örgüsünü ve seslerini tekrarlarken buldu. Okulda sıkılmış ve motivasyonunu kaybetmişken, okul oyunlarında bir sığınak buldu ve ilgisi kısa sürede tam zamanlı bir kariyere dönüştü. Sahneye çıkmaya başladıktan sonra bir depresyon ve yoksulluk dönemi geçirdi, bazen seçmelere gidebilmek için otobüs parası ödünç almak zorunda kaldı. 1966'da prestijli Actors Studio'ya girmeyi başardı ve 1970'lerde birçok oyuncunun alametifarikası haline gelecek olan Metot Yaklaşımı'nın yaratıcısı Lee Strasberg'in öğrencisi oldu. 1966-67 sezonunda Obie Ödülü kazanan Israel Horovitz'in "The Indian Wants the Bronx" adlı oyununda yardımcı rollerde bir dizi oyunda yer aldıktan sonra Pacino nihayet Broadway dışında başarıya ulaştı. Bunu "Does the Tiger Wear a Necktie" ile kazandığı Tony Ödülü izledi. İlk uzun metrajlı filmlerinde, kendisine saygınlık kazandıran cesur gerçekçi sahne performanslarından çok az uzaklaştı: Genç kızlar uyanındaki (1969) ilk filminden sonra Esrar bitti (1971) filminde bir uyuşturucu bağımlısını canlandırdı. Baba (1972) filmindeki Michael Corleone rolü dönemin en çok aranan rollerinden biriydi: Robert Redford, Warren Beatty, Jack Nicholson, Ryan O'Neal, Robert De Niro ve daha birçok oyuncu bu rolü istedi ya da adı geçti ama yönetmen Francis Ford Coppola bu rol için Pacino'yu istedi. Film, Pacino'ya En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu dalında ilk Akademi Ödülü adaylığını kazandıran dev bir hit oldu. Ancak Pacino, artık kazanabileceği büyük paralar için daha kolay projeler üstlenmek yerine, gerçek hayattan alınmış suç draması Serpiko (1973) ve gerçek hayattan alınmış trajik banka soygunu filmi Köpeklerin Günü (1975) gibi zor ama önemli olduğunu düşündüğü filmlere destek verdi. Üç yıl üst üste "En İyi Erkek Oyuncu" Akademi Ödülü'ne aday gösterildi. Bobby Deerfield (1977) ile biraz bocaladı, ancak En İyi Erkek Oyuncu dalında bir kez daha Akademi Ödülü'ne aday gösterildiği ...And Justice for All (1979) ile yeniden toparlandı. Ne yazık ki bu film kariyerindeki düşüşün başlangıcına işaret edecek ve Devriye (1980) ve Yazar! Yazar! (1982) gibi fiyaskolarla sonuçlanan kariyerindeki düşüşün başlangıcını işaret ediyordu. Pacino, Yaralı Yüz (1983) adlı ultra şiddet içeren kült filmde bir başka acımasız gangster rolünü üstlendi ve efsanevi statüsünü pekiştirdi, ancak bunu büyük bir hata takip edecekti. Devrim (1985), ekipmanların tahrip edildiği, havanın berbat olduğu ve Pacino'nun zatürreye yakalandığı bitmek bilmeyen ve lanetli gibi görünen bir çekime katlandı. Senaryodaki sürekli değişiklikler projeyi daha da raydan çıkardı. Bugüne kadar yapılmış en kötü filmler arasında sayılan Devrim Savaşı temalı film, kötü eleştiriler aldı ve Pacino'yu sonraki dört yıl boyunca beyazperdeden uzak tuttu. Sahnelere geri dönen Pacino, ilk aşkı olarak gördüğü tiyatroya geri dönmek ve katkıda bulunmak için çok şey yaptı. The Local Stigmatic (1990) adlı bir film yönetti, ancak bu film gösterime girmedi. Kendi kendine uyguladığı sürgünü, sert içici bir polisi canlandırdığı çarpıcı Aşk Denizi (1989) ile kaldırdı. Bu film Pacino'nun kariyerinin ikinci evresini oluşturdu ve artık meşhur olan koyu baykuş gözleri ve boğuk, çakıllı sesinin ilk kez yer aldığı film oldu. Corleone'lere geri dönen Pacino, Baba III'ü (1990) yaptı ve renkli uyarlama Dick Tracy'deki (1990) ilk komedi rolüyle övgüler aldı. Bu film ona En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu dalında bir Akademi Ödülü adaylığı daha kazandırdı ve iki yıl sonra Amerikalılar (1992) ile aday gösterildi. Frankie ve Johnny (1991) ile romantik bir moda geçti. Nihayet 1992'de Kadın Kokusu'ndaki (1992) muhteşem performansıyla En İyi Erkek Oyuncu Akademi Ödülü'nü kazandı. Teknik mükemmellik (kör bir adamı canlandırıyor) ve karizmanın bir karışımı olan bu rol onun için biçilmiş kaftandı ve bir klasik olarak kalmaya devam ediyor. Sonraki birkaç yıl Pacino'nun oyunculuk ve sinema işinde daha rahat olduğunu, büyük filmlerde büyük rollere daha sık çıktığını ve vahşi günlerindeki zorlu kişisel katılımının daha az olduğunu görecekti. Carlito'nun Yolu (1993), Michael Mann'ın yönettiği ve Robert De Niro ile birlikte oynadığı epik suç draması Büyük Hesaplaşma (1995) gibi bir başka gangster klasiği oldu. Shakespeare'in Richard'ı ararken (1996) adlı eserinin sinema uyarlamasını yönetti. Bu dönemde City Hall (1996), Donnie Brasco (1997) ve Şeytanın Avukatı (1997) vizyona girdi. Mann ve ardından Oliver Stone ile yeniden bir araya geldiği Köstebek (1999) ve Kazanma Hırsı (1999) filmlerinde etkileyici performanslar sergiledi.2000'li yıllarda Pacino, Ocean's 13 (2007) de dahil olmak üzere bir dizi gişe rekorları kıran filmde rol aldı, ancak televizyon rollerindeki seçimi (HBO mini dizisi Angels in America'daki (2003) kötü niyetli, kapalı Roy Cohn ve televizyon filmi Doktor Ölüm'deki (2010) Jack Kevorkian'ın hassas portresi) kariyerinin ilk dönemlerindeki cesur seçimlerini anımsatıyor. Her iki televizyon projesi de ona Mini Dizi ya da Filmde En İyi Başrol Oyuncusu dalında Emmy Ödülü kazandırdı. Hiç evlenmeyen Pacino'nun oyunculuk öğretmeni Jan Tarrant'tan Julie Marie adında bir kızı ve uzun süredir birlikte olduğu eski kız arkadaşı Beverly D'Angelo'dan da bir çift ikizi var. Romantik geçmişinde Jill Clayburgh, Veruschka von Lehndorff, Carole Mallory, Debra Winger, Tuesday Weld, Marthe Keller, Carmen Cervera, Kathleen Quinlan, Lyndall Hobbs, Penelope Ann Miller ve "Godfather" rol arkadaşı Diane Keaton ile yirmi yıllık aralıklı bir ilişki bulunmaktadır. Şu anda kendisinden 36 yaş küçük olan Arjantinli aktris Lucila Solá ile birlikte yaşamaktadır. 2022 yılı itibariyle Pacino 82 yaşındadır. Oyunculuktan hiç emekli olmadı ve filmlerde düzenli olarak görünmeye devam ediyor.