İngiliz karakter oyuncusu Freddie Jones, on yıl boyunca laboratuvar asistanı olarak çalıştıktan ve amatör tiyatrolarda rol aldıktan sonra oyunculuk mesleğine adım attı. Jones, orta yaştaki kariyer değişikliğini başlatmak için İngiltere'nin Kent kentindeki Rose Bruford Konuşma ve Drama Koleji'ne burslu olarak gitti. Ardından repertuar tiyatrosunda çalıştı, daha sonra Royal Shakespeare Company'ye katıldı ve olağanüstü zeka, zeka ve algıya sahip bir aktör olarak tanındı.1967'de Peter Brook'un eleştirmenlerce beğenilen Marat / Sade (1967) filminde ilk tiyatro filmi geldi. İki yıl sonra Jones, altı bölümlük televizyon mini dizisi The Caesars'da (1968) canlandırdığı "Claudius" rolüyle oyunculuk dünyasına damgasını vurdu. Bu performansıyla 1969 yılında Monte-Carlo TV Festivali'nde "Dünyada Yılın En İyi Televizyon Oyuncusu" seçildi. Yine bu dönemde Jones en dokunaklı film performanslarından birini sergiledi: Frankenstein Must Be Destroyed (1969) filminde Boris Karloff'un canavarını anımsatan bir acıma duygusu sergilediği "monster" (canavar") Eleştirmenlerden aldığı övgüler onu televizyonda daha önemli rollere taşıdı, örn, The Ghosts of Motley Hall (1976), Children of the Stones (1977) ve Pennies from Heaven (1978) ve filmlerde The Man Who Haunted Himself (1970), Antony and Cleopatra (1972), All Creatures Great and Small (1975) ve Zulu Dawn (1979). Clint Eastwood'un Firefox (1982) ve David Lynch'in Fil Adam (1980), Dune gibi Hollywood filmlerinde rol aldıktan sonra bir sinema oyuncusu olarak uluslararası üne kavuştu: Çöl Gezegeni (1984) ve Vahşi Duygular (1990) gibi Hollywood filmlerinde rol aldıktan sonra sinema oyuncusu olarak tanındı. Tartışmasız en sevimli rollerinden biri Federico Fellini'nin Ve Gemi Gidiyor (1983) filmindeki sık sık sarhoş olan muhabir "Orlando" idi. Tiyatro oyunculuğu da iyi gitti, örneğin Bir aşk yetmez (1967), Nicholas Nickleby (1977), Silas Marner gibi edebi dramalar için çok uygundu: The Weaver of Raveloe (1985), Adam Bede (1992), David Copperfield (2000) ve Monte Cristo Kontu (2002).