Amerikalı aktör, televizyoncu ve yazar Orson Bean, 22 Temmuz 1928'de Burlington, Vermont'ta, daha sonra Harvard Üniversitesi'nde kampüs polisi şefi olacak olan polis memuru George Frederick Burrows ve eski Marion Ainsworth Pollard'ın oğlu Dallas Frederick Burrows olarak dünyaya geldi. İrlanda, İskoç ve İngiliz kökenliydi. Bu sonuncusu sayesinde yeni doğan Dallas Burrows, doğduğu sırada Amerika Birleşik Devletleri Başkanı olan Calvin Coolidge'in iki kez çıkarılmış birinci dereceden kuzeniydi. İlgi odağı olmayı seven amatör bir sihirbaz olan genç Dallas, 1946 yılında Boston'daki prestijli Latin Okulu'ndan mezun oldu. İkinci Dünya Savaşı sırasında askerlik yapmak için çok genç olan geleceğin Orson Bean'i, işgal altındaki Japonya'da ABD Ordusunda (1946-47) bir süre görev yaptı. Savaştan sonra, hüküm süren Orson Welles'ten ödünç aldığı yeni takma adı "Orson" ile gece kulübü turuna başladı. Komedi gösterisinin prömiyeri New York City'deki Blue Angel gece kulübünde yapıldı ve gösterisinin yarattığı ivme onu yasal tiyatronun yörüngesine soktu. Broadway'deki ilk çıkışını 30 Nisan 1954'te yapımcı Richard Condon'ın oyun yazarı olarak tek Broadway yapımı olan Casuslar Kampı'nda (1953) Robert Preston ve Martin Ritt ile birlikte "Men of Distinction" yaptı. Oyun başarısız oldu ve sadece dört kez sahnelendi. Ertesi yıl daha nazik olduğunu kanıtladı: Blue Angel'da üretilen bir yaz yedek televizyon dizisini sundu ve Harry Belafonte, Polly Bergen, Hermione Gingold ve Carleton Carpenter ile birlikte rol aldığı 1954 müzik revüsü "John Murray Anderson's Almanac"'daki çalışmasıyla Tiyatro Dünyası Ödülü kazandı. Oyun 229 gösterimle büyük başarı kazandı. Bunu daha da büyük bir hit olan "Will Success Spoil Rock Hunter" filmindeki başrolüyle takip etti. Ardından Herman Wouk'un Bea Arthur, Sorrell Booke ve Godfrey Cambridge ile birlikte rol aldığı "Nature's Way" adlı komik oyununda başrol oyuncusu olarak başarılı bir performans sergiledi. Oyun sadece 67 performans sürmesine rağmen, Orson Bean Broadway sahnesinde kendini kanıtlamıştı. 1961-62 sezonunda Broadway'deki en büyük kişisel başarısını, Michael Kidd'in yönettiği ve koreografisini yaptığı ve Jule Styne'in müziklerini yaptığı Betty Comden ve Adolph Green müzikali "Subways are for Sleeping" ile elde etti. Bean, Müzikalde En İyi Öne Çıkan Erkek Oyuncu dalında Tony Ödülü adaylığı elde etti (rol arkadaşı Phyllis Newman Müzikalde En İyi Öne Çıkan Kadın Oyuncu dalında Tony Ödülü kazandı). Ertesi sezon, daha büyük bir hit olan komedi "Never Too Late"'de oynadı ve 1.007 performans sergiledi. Kasım 1964'te fiyasko komedi "I Was Dancing"'de rol aldıktan sonra Bean, Broadway'deki son sahneye çıkışını 1967'de Melina Mercouri ile birlikte, kara listedeki Jules Dassin'in yönettiği "Illya Darling" müzikalinde yaptı; oyun 320 kez sahnelendi. Ayrıca Neil Simon-Burt Bacharach müzikali "Promises, Promises" ile turneye çıktı. Bean, Otto Preminger'in Bir Cinayetin Tahlili (1959) filminde ordu psikiyatristi rolüyle göz doldurdu. Ancak popüler kültürün yanı sıra popüler bilince de en büyük girişini televizyon kişiliği olarak yaptı. Çok sayıda bilgi yarışması ve talk show programında yer aldı ve To Tell the Truth'un (1956) düzenli panelistlerinden biri olarak evlerde tanıdık bir yüz haline geldi. Ayrıca Norman Lear'ın kült dizisi Mary Hartman, Mary Hartman (1976) ve devam dizisi Forever Fernwood'da (1977) "Reverend Brim" ve Dr. Quinn, Medicine Woman'da (1993) mağaza sahibi "Loren Bray" olarak yer aldı. John Malkovich Olmak (1999) adlı kült filmdeki 105 yaşındaki "Dr. Lester" rolünün büyük bir kısmı kurgu odasına kaldırıldı, ancak izleyiciler ve eleştirmenler onun tanıdık varlığını yeniden memnuniyetle karşıladılar.