Peter Patrikios, Batı Philadelphia'nın Overbrook Park bölgesinde doğmuş ve büyümüş birinci nesil bir Yunan Amerikalıdır. Christos ve Christina Patrikios'un ikinci çocuğudur. Peter'ın babası Christos Patrikios, popüler ve son derece başarılı bir aile tarzı restoranın sahibiydi. Evde oturan bir anne olan Christina, 3 oğlunu sadece bir blok ötede büyüttü. Pek çok birinci kuşak aile gibi, miras üzerinde güçlü bir odaklanma vardı. Peter hem Yunanca hem de İngilizce konuşarak büyüdü. Ona geleneksel aile değerlerine saygı, güçlü bir iş ahlakı ve öğrenme sevgisi aşılandı. Patrikios ailesindeki üç erkek çocuktan da başarılı olmaları ve kendilerine sunulan fırsatlardan yararlanmaları yönünde yüksek beklentiler vardı. Peter erken yaşlarda skolastik bilimlere, özellikle de fen bilimlerine ilgi duymaya başladı. Bununla birlikte, sahne sanatlarına karşı gizliden gizliye bir tutkusu vardı. Evde, o ve kardeşleri senaryolar yazıyor, babalarının VHS KAMERASI ile film çekiyor ve iki VCR kullanarak kurgu yapıyorlardı. 1970'lerin Kung Fu ve Dövüş sanatları filmlerinin parodilerini yarattılar. Bahçe hortumlarının bağırsak ve ketçabın kan yerine kullanılması gibi özel efektlerle tamamlandı. En sevdikleri tür korku olsa da, sık sık komediyi de işin içine katıyorlardı. Annesi çocuklarının yaratıcılığını tamamen destekliyordu. Ancak, babası bu fikri o kadar kabullenmiyordu. Peter'ın ya tıp eğitimi alabileceğini ya da aile işini öğrenebileceğini açıkça belirtmişti. Peter her ikisiyle de ilgilenmiyordu; ancak artan baskı altında, tıp öncesi programları saygın olan üst düzey üniversitelere isteksizce başvurdu.Peter'ın Franklin and Marshall College'daki ilk yılının sonunda, ağabeyi Drexel Üniversitesi Mühendislik programını bırakmış, küçük kardeşi ise lise diplomasını almaya neredeyse hiç ilgi göstermiyordu ve babası gururla övünme haklarından yararlanıyor, dinleyen her müşteriye oğlu Peter'ın kendi isteğiyle ve özgürce (herhangi bir baskı veya etki altında kalmadan) tıp öncesi müfredata karar verdiğini söylüyordu. Çok geçmeden müşteriler Peter'ı "Doktor Pete" diye selamlamaya başladılar; aile aracını süsleyen özel yapım plakada "1 DR PETE" yazıyordu; Peter da doktor olarak geleceğinin önceden belirlendiğini düşünmeye başladı. Plan basitti, sadece doktor olacak ve hobi olarak oyunculuk yapacaktı; tıpkı babasının önerdiği gibi. Son sınıfın ortalarına doğru Peter, Temple Üniversitesi Tıp Fakültesi'ne yaptığı erken kabul başvurusunun onaylandığını öğrendi. Tıp fakültesine girmesi kesinleştiğine göre, erken kabulün bazı avantajlarından yararlanmakta özgürdü. Modern dans dersine kaydoldu (Sanat seçmeli dersini yerine getirdi). MTV'nin sponsorluğunda ülke çapında düzenlenen "S.A.M.S. Rock-A-Like (multipl skleroza karşı öğrenciler)" adlı yarışmada sahne aldı; üniversite düzeyinde birinci olan yarışmacı MTV'ye gönderildi ve bahar tatilinde sahne almak üzere beş finalist seçildi. Peter, bir ay sonra MTV'deki yapımcılardan kendisini şovda performans sergileyecek beş finalistten biri olmaya davet eden bir telefon aldığında şok oldu. O ve dört üniversite arkadaşı rutini Daytona Beach'e götürdüler ve burada binlerce bahar tatili partisi müdaviminin yanı sıra evden izleyen yüz binlerce kişinin önünde sahnede canlı performans sergilediler. Son olarak, üniversite müzikali "Fiddler on the Roof" için seçmelere katıldı ve kasap Lazar Wolf rolünü kaptı. 1991 sonbaharında Peter istemeye istemeye tıp fakültesinin ilk yılına başladı. Ancak, son sınıfta yaşadığı deneyimler, tıp fakültesine yeteneği olsa da tıp alanında kariyer yapmak için gerekli arzu ve tutkuya sahip olmadığına ikna olmasına yetti. Böylece kış tatili sırasında gizlice Temple Tıp Fakültesi'ni bıraktı. Babasının bu habere nasıl tepki vereceğinden korkan Pete, ikili bir hayat yaşamaya karar verdi; ailesini tıp fakültesine devam ettiğine inandırırken, gizlice oyunculuk dersleri almaya başladı. En iyi oyuncu yönetmenleriyle oyunculuk atölyelerine katıldı. Tiyatro oyunları ve bağımsız filmler için seçmelere katılmaya başladı. Ne yazık ki, sahne sanatları veya Film & Rampa; Televizyon alanında bir diploması olmadığı ve sektörde kimseyle bağlantısı olmadığı için, oyunculuk alanında kariyer yapmak beklediğinden daha zor oldu. Kendini en zor ve rekabetçi kariyerlerden birinin peşinde sürüklenirken buldu. Yine de, mücadeleye rağmen, doğru kararı verdiğini de biliyordu! Yılmadan bağımsız filmlere ve yerel tiyatrolara başvurmaya devam etti ve sonunda Michael Leland'ın yönettiği Kennedy'nin Çocukları adlı orijinal bir yapımda rol aldı. Bu, Peter'ın yetenekli oyuncuları iyi tanıyan ve sektörde yeni olan oyunculara fırsat vermekten hoşlanan Michael tarafından rol alacağı pek çok oyunun ilkiydi. Yeni bulduğu özgüvenle Peter sonunda ailesine artık tıp fakültesinde olmadığını açıkladı. Babası başlangıçta bu habere çok üzüldü ve oğluna "Kalbimi kararttın" dedi; ancak Peter gerçekten başarılı olmanın tek yolunun babasının ona dayattığı hayallerin değil, kendi hayallerinin peşinden gitmek olduğunu biliyordu. Bu Christos Patrikios için yutulması zor bir haptı ve zaman zaman restorandaki televizyonu işaret ederek alaycı bir şekilde şöyle derdi: "Bir gün oğlumu televizyonda göreceksiniz, elbette... aktör oğlumu...". Ancak, sadece iki yıl sonra Peter ilk kez televizyona çıktı. Ne yazık ki, Chris'e bir yıl önce kanser teşhisi kondu ve birkaç ay sonra vefat etti; Damdaki Kemancı'nın üniversite prodüksiyonu dışında oğlunun performansını izleme fırsatı bulamadı. Sonraki on yıl boyunca Peter geçimini sağlamak için mücadele etti. Ailesine karşı bir yükümlülük hissetti ve onlarla (özellikle annesi Christina ile) yakın bağlarını sürdürdü. Annesi onun hayallerinin peşinden gitme kararını son derece destekledi. Ve tıpkı çocukken yaptığı gibi, Christina onu her gün cesaretlendirdi. Her reddedilişte moral konuşması yapıyordu. Her rezervasyonda Peter'ın Oscar'a layık performansıyla övünürdü. Bugün hala Peter'ın seçmelere hazırlanmasına yardımcı oluyor ve bazı sosyal medya platformları için komedi skeçlerine katılıyor. Kimse Peter'ı bir gecede başarıya ulaşmış biri olarak tanımlamasa da, o kesinlikle başarılı olarak tanımlanabilir. Her geçen yıl Peter'ın özgeçmişi büyüdü ve bugün 40'tan fazla oyunda ve 60'tan fazla film ve televizyon yapımında rol aldı. En önemli rollerinden bazıları Law & Order Criminal Intent, HBO's Boardwalk Empire, The Blacklist ve Gotham'dır. Ayrıca Jeremy Piven ile birlikte "Last Call", 21 Bridges, "Zeroes" Charles Smith tarafından yönetildi ve "Not For Nothing" Frank Tartaglia ve Tom Dolin tarafından yazılıp yönetildi.