İngiltere'nin en sevilen eksantrik komedyenlerinden biri olan, önlenemez, aralık dişli Terry-Thomas, Thomas Terry Hoar-Stevens olarak Finchley, Lichfield Grove'da doğdu. Londra'da oldukça varlıklı bir işadamı olan Ellen Elizabeth (Hoar) ve Ernest Frederick Stevens'ın oğluydu. Sussex'teki Ardingly College'da özel bir eğitim aldı ve bunun onu ticaret dünyasında müreffeh bir geleceğe götüreceği anlaşıldı. İronik bir şekilde, oyunculuk yeteneği olmadığı düşünülen ve bu nedenle okulunun tiyatro topluluğu tarafından reddedilen genç Thomas müziğe yöneldi ve kısa süre sonra kendi caz grubu olan "The Rhythm Maniacs"'ın başına geçti. Aynı zamanda ukulele çalıyordu. İş hayatındaki ilk deneyimi en iyi ihtimalle sıkıcı, en kötü ihtimalle de travmatikti. Union Cold Storage Company'de nakliye memuru olarak işe başladı, Smithfield Marketlerinde et satmaya devam etti ve ardından Norwich Union için sigorta poliçeleri sattı. Hem tercihi hem de eğilimi nedeniyle bu işlerin hiçbirine uymadı, sık sık zorbalığa maruz kaldı ve sonuç olarak "Korkutulmayacağım" sloganını yaşam boyu mantrası olarak benimsedi. Alt orta sınıf sıradanlığı olarak algıladığı şeyden kurtulmak için her şeyi denedi, önce aksanını Kuzey Londra'dan o zamanki matine idolü Owen Nares'in lüks üst sınıf tonlarına değiştirdi. Profesyonel balo salonu dansına yöneldi, filmlerde figüran olarak iş buldu ve komedi monologlarının yanı sıra gece kulüplerinde ve kabarelerde taklitler yaptı. Kendisi Tom Stevens'ın ters yazılışı da dahil olmak üzere insanların hatırlayacağı bir sahne adı için çeşitli varyasyonlar denedi: 'Mot Snevets'. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde bu da tutmadı ve sonunda 'Terry Thomas'da karar kıldı ve daha sonra dişlerinin arasındaki boşluğa benzettiği tire işaretini ekledi.Hull'daki Tivoli Tiyatrosu'ndaki ilk tiyatro çıkışı yirmi sekiz yaşına kadar gerçekleşmedi. İkinci Dünya Savaşı'nın başlaması gelişmekte olan kariyerini askıya aldı. Ordu Sinyal Birliği'ne kaydoldu ve bir şekilde çavuş rütbesine yükseldi. 1940 yılları arasında Terry, 1942'de ENSA programına katılarak "Cabaret Parade" ve "Stars in Battledress" adlı gösterilerini sahneledi. Daha sonra ticareti haline gelecek olan etkilenmiş tavırları ilk kez o zaman benimsedi. Ayrıca popüler vokalistleri taklit etmek ve sesiyle her türlü ses efektini yeniden yaratmak için inanılmaz bir repertuar sergiledi.1946 Temmuz'unda Terry "Piccadilly Hayride" revüsünün kadrosuna katıldı ve aniden yılın komik keşfi haline geldi, bu da Kral ve Kraliçe'nin önünde bir Kraliyet Variety Performansı ile sona erdi. Ancak asıl çıkışını Ekim 1948'den itibaren BBC Home Service'de yayınlanan "To Town with Terry" (ve devamı) adlı radyo programıyla yaptı. Bu, Terry'nin kendi TV dizisi How Do You View? (1949). 1951'de New York'taki Waldorf Astoria'da bir kabare gösterisine davet edildi. Terry, kariyerinin asıl hatırlanacağı kısmı henüz başlamadan önce TV Mirror'ın açılış kapağında yer aldı. Bir dizi sıradan rolün ardından, Boulting kardeşlerin yapımcılığını üstlendiği birkaç filmden ilki olan Private's Progress'te (1956) kendini beğenmiş, alaycı Binbaşı Hitchcock rolünü üstlendi. Bundan sonraki birkaç yıl boyunca Terry'nin popülaritesi, İngiliz kurumlarına alaycı bir bakış açısı getiren benzer filmlerle arttı. Lucky Jim'deki (1957) zorba Bertrand Welch rolünün ardından, Süveyş Olayı'na paralel bir hiciv olan F.O.'dan Carlton-Browne (1959) rolünü üstlendi ve bu rol onun en iyi rollerinden biri oldu. Terry, yabancı ajanların istilasına uğramış ve bir ayaklanmanın eşiğindeki eski bir koloninin siyasi bataklığını çözmek üzere 'özel büyükelçi' olarak atanan beceriksiz, gafil bir diplomatı canlandırdı. Bu görev için, karakterinin Debrett's Peerage ve Sporting Life hakkındaki bilgisi dışında yararlanabileceği çok az şey vardır. Bu film, Terry-Thomas'ın ekran kişiliğinin bir kez ve sonsuza dek kandırılmış "jolly good show"tipini oluşturdu. Carleton-Browne'dan sonra, I'm All Right Jack (1959) geldi (burada Major Hitchcock karakterini bir temsilci olarak yeniden yarattı). Management vis-à-vis labour) ve School for Scoundrels (1960) filmlerinde birinci sınıf bir sınırlayıcı olarak mükemmel bir şekilde rol aldı. Dönüşümlü alçak, bıyık buran komik kötü adamlar (Cesur Pilotlar (1965)) ile sofistike, rakish bon vivants ve kusursuz İngiliz Şoförler (Tehlikeli Milyoner (1966) ya da uşaklar (Karınızı nasıl öldürürsünüz? (1965), Terry'yi Atlantik'in her iki yakasında da popülerleştirdi. Çoğunlukla, o geldi Arketipik İngiliz 'aptal kıç' - RAF tarzı bıyığı, arsızlığı ile anında tanınabilir bir figür. aralık dişli sırıtış, hareketli kaşlar, gösterişli yelekler, düğme delikli karanfil, süet ayakkabılar ve devasa sigara ağızlıkları (42 elmasla süslenmiş bir tanesi de dahil!). Konu çapkınlık, giyim ve aksesuar olduğunda hayat sanatı taklit ediyordu. Londra Yelek Kulübü'nün kurucu üyesi olan Terry, 80 Savile Row ısmarlama takım elbisesine ek olarak bu giysilerden 150'den fazlasına sahip oldu.1960'ların sonlarında Terry, yirmi altı yaşındaki ikinci eşiyle birlikte İbiza adasına yerleşti. Ancak 1984 yılına gelindiğinde, önceki Savurgan yaşam tarzı ve 1971 yılında teşhis edilen Parkinson hastalığının tedavisiyle ilgili fahiş masraflar, çifti villayı satmaya ve İngiltere'de seyrek bir daireye geri dönmeye zorladı. Neredeyse yoksulluk içinde geçen günleri, Londra'da düzenlenen bir yardım gecesinde kendisi için 51.000 sterlin toplamayı başaran gösteri dünyasındaki sayısız dostu tarafından kolaylaştırıldı. Terry-Thomas Ocak 1990'da 78 yaşında Godalming, Surrey'deki yüksek bakımlı bir huzurevinde öldü.