Lancashire'lı bir bahisçinin oğlu olan Albert Finney sinema dünyasına tiyatro aracılığıyla adım attı. 1956 yılında, mezun arkadaşları arasında Peter O'Toole ve Alan Bates'in de bulunduğu RADA'dan burs kazandı. Birmingham Repertuarına katıldı ve burada William Shakespeare'in oyunlarında başarılı oldu. Royal Shakespeare Company'nin bir üyesi olan Finney, Stratford-upon-Avon'da Laurence Olivier'in yedeği olarak çalıştı ve sonunda 'yeni Olivier' olarak ün kazandı. İlk olarak Londra sahnesinde Keith Waterhouse'un "Billy Liar" oyununda başrolü oynayarak eleştirmenlerin dikkatini çekti. Hemen ardından, daha önce tiyatroda birlikte çalıştığı Tony Richardson'ın Sahte Tebessüm (1960) filmiyle sinemaya adım attı. 60'ların İngiliz sinemasında cesur gerçekçiliğe ve işçi sınıfı çevrelerine doğru değişen vurgu ile Finney'in tipik ekran karakterleri, Karel Reisz'in Sevişme günleri (1960) filmindeki Arthur Seaton'ın kişileştirdiği gibi yakışıklı, genellikle düşünceli proleter tipler ve asi anti-kahramanlar haline geldi. Bununla birlikte, Finney'nin belirleyici rolü, müstehcen dönem romanı Tom Jones! (1963) ile Finney komedi konusunda önemli bir yeteneğe sahip olduğunu ortaya koydu. Aynı şekilde, büyüleyici evlilik komedisi Aşk Yolu'nda (1967) Audrey Hepburn'le birlikte bir başka başarıya imza attı. 1965'e gelindiğinde Finney, Michael Medwin'le birlikte Memorial Enterprises'ı kurarak yapımcılığa başladı. 1968'de Charlie Bubbles (1968) filminde kendi yönetmenliğini yaptı ve üç yıl sonra da Chandleresk bir saygı duruşu olan Gumshoe'nun (1971) yapımcılığını üstlendi; bu filmde özel dedektif olma hayalleri kuran tombalacı Eddie Ginley'i canlandırdı. Finney 1972'den 1975'e kadar Royal Court Tiyatrosu'nun sanat yönetmenliğini yaptı. Aralıklı olarak beyaz perdeye yaptığı geçişler, ana akım bir yıldız olarak tanımlanmasa da, onun çok yönlü bir uluslararası aktör olduğunu doğruladı. Scrooge'un müzikal versiyonundaki (1970) Ebenezer Scrooge'dan Annie'deki (1982) Daddy Warbucks'a ve Sark ekspresinde cinayet'teki (1974) Hercule Poirot'ya (gösterişli abartılı makyajla) kadar çeşitli roller üstlendi. Ridley Scott'ın muhteşem dönem draması Düellocular'da (1977) Polis Bakanı Joseph Fouché rolünde ve Oscar adaylığı aldığı The Dresser'da (1983) görkemli bir Shakespeare oyuncusu olarak yer aldı. Finney küçük ekranda Papa John Paul II'yi (1984) canlandırdı ve büyük beğeni toplayan The Gathering Storm'da (2002) tamamen inandırıcı bir Winston Churchill oldu. Finney son olarak James Bond gerilimi Skyfall'da (2012) rol aldı.1964, 1975, 1984, 1985 ve 2001 yıllarında beş kez Akademi Ödüllerine aday gösterildi. Ayrıca 1961 ve 2004 yıllarında iki BAFTA Ödülü kazandı. İşçi sınıfı köklerine sadık kalarak 1980'de CBE ve 2000'de şövalyelik unvanını reddetti ve daha sonra kararını 'Sir şeyinin' "İngiltere'deki hastalıklarımızdan biri olan züppeliği biraz sürdürdüğünü" belirterek açıkladı. Albert Finney'e 2011 yılında böbrek kanseri teşhisi kondu. Londra'daki bir hastanede 7 Şubat 2019'da göğüs enfeksiyonu nedeniyle 82 yaşında hayatını kaybetti. Ölümünün ardından John Cleese onu "en iyisi" ve "en büyük aktörümüz" olarak tanımladı.