Eski nüktedanlık ekolünden gelen, gürültülü ve sırık Mary Wickes'in tuzlu bir sahne hırsızı olarak kariyer yaparken çok az akranı vardı. Onun Ani, olduğu gibi anlatma tavrı, onu altmış yılı aşkın bir süredir her mecrada sürekli bir izleyici favorisi haline getirdi. O özellikle Süper zenginleri ya da son derece dindarları azarlayan film rollerinde ustaydı ve kuşak farkı komedilerinde büyük bir azarlayıcıydı. Televizyon, onun birçok üst düzey TV komedi yıldızına kaba bir folyo olarak hizmet ettiği kaçırılmaması gereken vinyetlerle dolu bir kasaya sahiptir. Örnek olarak: Acımasız bale öğretmeni Madam Lamond'un klasik bir I Love Lucy (1951) bölümünde Lucille Ball'u bale barında sıkı bir sınavdan geçirmesini kim unutabilir? Benimsediği işçi sınıfı karakterlerin aksine, bu usta karakter komedyeni aslında Mary Isabelle Wickenhauser olarak 13 Haziran 1910'da St. Louis, Missouri'de varlıklı bir bankacının kızı olarak dünyaya geldi. İrlandalı ve Alman kökenliydi, sosyetenin genç kızlarından biri olarak yetişti. Louis'deki Washington Üniversitesi'nden siyaset bilimi diplomasıyla mezun oldu. Ancak bir üniversite profesörü tarafından tiyatroyu denemeye teşvik edildikten sonra hukuk kariyerinden vazgeçti ve Stockbridge'de yaz stoğunda ilk çıkışını yaptı, Massachusetts. Yaz tiyatrosu yaparken tanıştığı sahne efsanesi Ina Claire'in teşvikiyle kendini New York'a taşıdı ve 1934'te Henry Fonda'nın başrolünü oynadığı "The Farmer Takes a Wife" adlı Broadway oyununda kısa sürede bir rol kazandı. Oyunda ayrıca Öz Büyücüsü (1939)'"Wicked Witch" Margaret Hamilton'ın yedeği oldu ve rolüne devam ettiğinde mükemmel eleştiriler aldı. Sade ve şahin görünümlü, uzun boyu ve çelimsiz yapısıyla dikkat çeken Wickes, komedinin kariyer yolu olacağını görecek kadar zekiydi ve olduğundan çok daha yaşlı rollerde kendini göstermekten keyif alıyordu. New York'ta sahne çalışmaları devam etti ve "Spring Dance" (1936), "Stage Door" (1936), "Hitch Your Wagon" (1937), "Father Malachy's Miracle" (1937) ve alışılmadık bir oyuncu seçimiyle Orson Welles'in Mercury Theatre yapımı "Danton's Death" oyununda rol aldı. Tüm bu süre boyunca yaz stoğunda oyunculuğunun inceliklerini geliştirmeye devam etti. Bir dizi eleştirel olarak yasaklanmış oyun, onun için büyük bir kapı açılıncaya kadar devam etti. George S. Kaufman/Moss Hart komedisi "The Man Who Came to Dinner"'da asit dilli, tekerlekli sandalyeye bağlı radyo yıldızını (komik Monty Woolley tarafından canlandırıldı); bir kez olsun sinen Wickes oldu. Oyun iki yıl boyunca Broadway'in gözdesi oldu ve Wickes bu oyunla turneye de çıktı. Aynı zamanda Kaufman'ın favorilerinden biri haline gelen Woolley, Hollywood'un da dikkatini çekti ve Warner Bros. oyunu filme çekmeye karar verdiğinde, hem Wickes hem de Woolley'nin klasik rollerini yeniden canlandırmalarına olanak sağladı. Başrollerini Bette Davis ve Ann Sheridan'la paylaştığı Zorba Misafir (1941) büyük bir hit oldu ve Wickes artık resmen Hollywood'a girmiş, serbest çalışma şansı bulmuştu. Warners'ta, Zorba Misafir'de (1941) işleri biraz hafifletti. Bette Davis göz yaşartıcı Now, Voyager (1942) filminde Gladys Cooper'ın hemşiresi rolündeydi. Başka bir yerde, Lou Costello'yla birlikte eğlenceli bir polisiye olan Who Done It? (1942) filminde cinayet zanlısı olarak espriler yaptı; The Andrews Sisters'la birlikte Private Buckaroo (1942) filminde bir WAC'yi canlandırdı; ve Happy Land (1943) ve My Kingdom for a Cook (1943) filmlerinde patentli ukalalıklarını sergiledi.Wickes birkaç sezon boyunca Kaufman için Broadway'e geri döndü ve bazı radyo çalışmaları da yaptı, ancak Hollywood'a geri döndü ve özellikle kendisi için yazılmış bir rol olan The Decision of Christopher Blake'de (1948) başka bir hemşireyi canlandırdı. June Bride'da (1948) Bette Davis'le üçüncü kez birlikte rol aldı ve bir dergi editörünü canlandırarak güzel anlar yaşadı. Wickes, On Moonlight Bay (1951) ve devamı olan By the Light of the Silvery Moon (1953); I'll See You in My Dreams (1951); Beyaz Noel (1954) ve sonuncusu River City'nin dedikoducu ev kadınlarından biri olarak "Pick-A-Little, Talk-A-Little" The Music Man (1962) filmlerinde başarılı bir performans sergiledi.Televizyon rolleri de Wickes'in ilgisini çekmeye başladı ve Wickes telaşlı hizmetçilerine, öğretmenlerine şifreli komedi tarzını yansıtmaya devam etti, hizmetçiler ve diğer çalışan halk tipleri. 1950'ler ve 1960'larda komedinin en tanınmış efsanelerinden Lucille Ball (uzun süredir komşusu ve ekran dışında arkadaşı olan), Danny Thomas, Red Skelton gibi isimlere karşı ikinci muz rolünü oynadı, Bob Hope, Jack Benny, Jimmy Durante, Peter Lind Hayes ve Gertrude Berg. The Gertrude Berg Show'da (1961) Berg'le yaptığı muhteşem çalışma Wickes'e bir Emmy adaylığı kazandırdı. Baby Boom kuşağı arasında en iyi Dennis the Menace (1959) filmindeki Bayan Cathcart rolüyle hatırlanabilir. dizisinde düzenli olarak rol aldı. Hayatının ilerleyen dönemlerinde yeniden canlanmanın tadını çıkardı. Daha önce çılgın komedi filmlerindeki kız kardeşi Clarissa rolüyle hatırlandı The Trouble with Angels (1966) ve onun devamı olan Where Angels Go Trouble Follows! (1968) filmlerinde Rosalind Russell ile birlikte rol aldı. Yıllar sonra, gişe rekorları kıran Yırtık Rahibe (1992) ve devam filmi Yırtık Rahibe 2: Can Çıkar, Huy Çıkmaz (1993) filmlerinde huysuz müzik yönetmeni Rahibe Mary Lazarus rolüyle yeniden giyindi. Yaşamın Kıyısından Kartpostallar'da (1990) Meryl Streep'in büyükannesi ve Küçük Kadınlar'da (1994) anaerkil March Teyze olarak karşımıza çıktı. Son olarak, ölümünden sonra gösterime giren Notre Dame'ın Kamburu (1996) filminde çirkin yaratık "Laverne" karakterini seslendirdi.Hiç evlenmemiş olan Wickes, 1995 yılında solunum sorunları nedeniyle hastaneye kaldırıldıktan sonra hayatını kaybetti. Kazara düşmesi sonucu kalçası kırılmış ve ameliyatın ardından hızla komplikasyonlar ortaya çıkmıştı. 85 yaşında genç bir kadındı.