Eğlence dünyası komedyen/şarkıcı Carol Burnett ile on altı yıllık bir aşk ilişkisi yaşadı. Eşsiz bir skeç sanatçısı ve Lucille Ball'un yerine haklı olarak havuç tepeli "Televizyon Komedisinin Kraliçesi," olan Burnett'in travmatik çocukluğu komedisine zemin hazırladı.Carol'ın zengin olma hikayesi 26 Nisan 1933'te San Antonio, Texas'ta, her ikisi de akut alkolizmden muzdarip olan Ina Louise (Creighton) ve Joseph Thomas "Jodie" Burnett'in çocuğu olarak dünyaya gelmesiyle başladı. Çocukken, ikisini bir pansiyonda yaşadıkları ve Altın Çağ filmlerine karşı büyük bir tutkuyu paylaştıkları Hollywood, Kaliforniya'ya götüren sevgili bir büyükannenin bakımına bırakıldı. Ağlamaklı, gevşek bacaklı, son derece hassas Carol, Hollywood Lisesi'nde bir şaklaban olarak dikkatleri üzerine çekerek kendine olan güvensizliğinden kurtuldu. Doğal bir yetenek olarak Kaliforniya Üniversitesi'ne gitti ve bölümünü gazetecilikten tiyatroya çevirdi. Televizyonda ve tiyatroda komedi rolleri ararken, ilk olarak 1950'lerin ortalarında bir gece kulübünde "I Made a Fool of Myself Over John Foster Dulles" (o zaman Dışişleri Bakanı) adlı aşk dolu bir şarkıyı seslendirerek koridorlarda yuvarlanmalarını sağladı. Bu, Jack Paar ve Ed Sullivan ile gece şovlarına çıkmasına yol açtı ve kariyer topu gerçekten yuvarlanmaya başladı.Carol'ın ilk büyük TV molaları 22 ve 23 yaşlarında, 1955'te zaten kurulmuş olan The Paul Winchell and Jerry Mahoney Show'da (1950) bir vantrilok'un kuklasına bir folyo olarak ve kısa ömürlü sitcom Stanley'de (1956) Buddy Hackett'ın gawky kız arkadaşı olarak geldi. Ayrıca yarışma programlarına da ilgi duydu ve 1958'de televizyonun en eski yarışma programlarından biri olan Pantomime Quiz'de (1947) düzenli olarak yer aldı. Televizyon Carol'a milyonlarca hayran kazandıracak olsa da, onu yıldızlığa götüren yol Broadway'den geçti. İlk Tony Ödülü adaylığını kazandığı 1959 Broadway müzikali "Once Upon a Mattress"de hüzünlü Prenses Winnifred rolüyle başladı. [Daha sonra üç TV uyarlamasında yer aldı - Once Upon a Mattress (1964), Once Upon a Mattress (1972) ve Once Upon a Mattress (2005)]. Bu da 1959'da popüler varyete dizisi The Garry Moore Show'da (1958) repertuar oyuncusu olarak bir kucak dolusu Emmy Ödülü'nün ilkini almasını sağladı. Burnett bu süre zarfında, en önemlisi şarlatan kadın karakteri olmak üzere bir dizi sahne çalan karakter icat etti. Moore Show'un olağanüstü hane halkı başarısıyla, ikinci muzdan başrol oyuncusuna hızla yükseldi ve 1962 Emmy ödüllü özel Julie and Carol at Carnegie Hall'da (1962) yakın arkadaşı Julie Andrews ile birlikte rol aldı. Kısa ömürlü müzikal "Fade Out, Fade In" (1964) ile Outer Critics Circle Ödülü kazandı; ve ilk resmi filmini Tatlı cadı (1964) yıldızı Elizabeth Montgomery ve Dean Martin ile birlikte hafif komedi Who's Been Sleeping in My Bed? (1963) Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, Carol'ın çocukluğunda idolü olan kızıl saçlı arkadaşı Lucille Ball, daha sonra yükselen komik kızın arkadaşı ve akıl hocası oldu. The Lucy Show'da (1962) konuk oyuncu olarak çok komik olan Carol, birdenbire dudak uçuklatan bir şekilde çiçek açan, acı verici derecede utangaç (natch) bir duvar çiçeği tipi olarak ortaya çıktı. Bayan Ball, Carol'ın yeteneğinden o kadar emindi ki ona Desilu yapımı kendi sitcom'unu teklif etti, ancak Burnett'in gönlünde bir varyete şovunun başrolünde oynamak vardı. Karakter arkadaşı Harvey Korman, yakışıklı folyo Lyle Waggoner ve benzer "küçük kız kardeş" tipi Vicki Lawrence dahil olmak üzere kendi ikinci muz ekibiyle The Carol Burnett Show (1967) anında bir sansasyon haline geldi ve 11 yıllık çalışması boyunca 22 Emmy Ödülü kazandı. Carol'ın geniş komedi ve müzikal cephane yelpazesini ateşlemesine olanak sağladı - ister geniş skeç komedisinde çılgınca koşsun, ister Gloria Swanson, Shirley Temple, Vivien Leigh veya Joan Crawford gibi film ikonlarının parodisini yapsın, isterse en sevdiği vokalistler Jim Nabors, Steve Lawrence, Peggy Lee, Sammy Davis Jr, Ella Fitzgerald ve Mel Tormé ile birlikte şarkı söylesin. Aralarında Rock Hudson ve hatta dönemin valisi Ronald Reagan'ın da bulunduğu, slapstick komediyle hiç tanınmayan büyük yıldızları ekrana getirmeyi başarırken, Bernadette Peters ve The Pointer Sisters gibi gelecek vaat eden yeteneklere de platform sağladı. Carol, Pete 'n' Tillie (1972), The Front Page (1974) ve Robert Altman'ın Bir Düğün (1978) filmlerinde yardımcı oyuncu olarak rol aldı.Son bölümü Mart 1978'de yayınlanan programı, bugüne kadar gerçekten başarılı olan son büyük kanal varyete programı oldu. Carol, daha önce görülmemiş dramatik yeteneğini sergilemek için yeni meydan okumalara girişti ve bunu TV filmi vitrinlerinde inanılmaz bir şekilde başardı. Friendly Fire'da (1979) canlandırdığı Vietnam Savaşı karşıtı aktivist Peg Mullen karakteriyle Emmy adaylığı kazandı ve Life of the Party'de alkolizmiyle hesaplaşan bir kadını inandırıcı bir şekilde canlandırdı: The Story of Beatrice (1982) filminde alkolizmiyle yüzleşen bir kadını inandırıcı bir şekilde canlandırdı. Her iki karakter de Burnett'in alışılagelmiş komedi numaralarından izler taşımıyordu. Filmlerde kendini kontrol edebileceğini kanıtlasa da Carol, The Four Seasons (1981), Annie (1982) (Bayan Hannigan rolünde) ve Oyunun Oyunu (1992) filmlerindeki başarılı performansına rağmen hiçbir zaman sinemaya geçiş başarısı elde edemedi. Son iki rol Broadway'in Dorothy Loudon'ı tarafından sahnede yaratılmıştı. Carol zaman zaman sahne ve konser forumlarına "Plaza Suite", "I Do! I Do", "Follies", "Company" ve "Putting It Together" yapımlarıyla sahne ve konser forumlarına geri döndü. İkinci Tony adaylığı 1995 yılında "Moon Over Buffalo"'daki komedi çalışmasıyla geldi. Carol, Password (1961) (Elizabeth Montgomery ile birlikte Carol, şovun en iyi oyuncularından biri olarak kabul ediliyordu) ve gündüz kuşağı programı All My Children (1970) gibi kendi favori TV şovlarında da sık sık yer aldı.1990'ların başında Carol, Carol Burnett ve Arkadaşları (1990) ve The Carol Burnett Show (1991) gibi birkaç yeni varyete formatıyla bir tür TV geri dönüşü denedi, ancak hiçbiri orijinalinin büyüsünü yeniden yaratamadı. Magnum, P.I.," "Touched by an Angel," "Mad About You" (Emmy kazandı), "Desperate Housewives," "Law & Order gibi çeşitli yerleşik şovlarda ara sıra yer aldı: Special Victims Unit (Emmy adaylığı), "Hawaii Five-0," "Glee" ve "Hot in Cleveland." Böylesine klas bir palyaçoya yakışır şekilde, 2003 Kennedy Center Honors ve 2005'te Başkanlık Özgürlük Madalyası da dahil olmak üzere zaman içinde çok sayıda ödül aldı. 1985'te Television Hall of Fame'e kabul edildi. Özel yaşamı, kahkahalar arasında gözyaşlarıyla dolu yiğitçe geçti. Üç kez evlenen caz müzisyeni ve varyete şov yapımcısı Joe Hamilton ile ikinci birlikteliğinden üç kızı oldu. En büyük kızı, aktris ve eski bir genç madde bağımlısı olan Carrie Hamilton, 38 yaşında akciğer ve beyin kanserinden trajik bir şekilde öldü. Carrie'nin ölümünden kısa bir süre önce, anne ve kızı birlikte, Carol'ın 1986 tarihli anı kitabı "One More Time"'a dayanan "Hollywood Arms" adlı bir oyun yazmayı başardılar. Gösteri daha sonra Broadway'de sahnelendi.80 yaşını aşmış olan Carol bugün daha seyrek görülse de özellikle televizyonda görünmeye devam ediyor. Son zamanlarda "Glee," "Hot in Cleveland" ve "Hawaii Five-0" ve "Mad About You" dizilerine konuk oldu. Her zaman olduğu gibi, canlı performanslarını imzası haline gelen kulak çekiştirme hareketiyle (rahmetli büyükannesini anarak) tamamlıyor, esprileri ve şarkıları arasında hepimize "bu zamanın bir kısmını hala birlikte geçirdiğimiz için ne kadar mutlu ve şanslı olduğumuzu hatırlatıyor".