Bir oyuncu olarak 60'ların yeni moda akımında öne çıktı. Bir şantöz olarak güzel duygusal, melankolik sesiyle dikkat çekti ve 35 milyondan fazla albüm sattı. Marie Laforet, Maïtena Doumenach olarak Gironde'nin Acquitane bölgesindeki Soulac-sur-Mer sahil beldesinde doğdu. Üç yaşındayken bir komşusu tarafından tecavüze uğradıktan sonra uzun süre konuşamadı. Marie aynı zamanda, gençliğinde üstesinden gelmek için büyük çaba sarf ettiği doğal bir utangaçlık geliştirmişti. Ailesi Paris'e taşındığında prestijli Lycée Jean-de-La-Fontaine'e kaydoldu. Sonunda aktör/yönetmen Raymond Rouleau'dan drama dersleri almaya başladı. Yirmi yaşındayken bir radyo yetenek yarışmasını kazandı. Kısa süre sonra -neredeyse bir anda yıldızlaştı- Marie ilk filmi olan René Clément'in yönettiği, başrollerini Alain Delon ve Maurice Ronet'nin paylaştığı gerilim filmi Kızgın Güneş'te (1960) (Patricia Highsmith'in The Talented Mr. Ripley romanından uyarlanmıştır) kadın başrol oyuncusu olarak yer aldı. Bir sonraki yüksek profilli filminde La fille aux yeux d'or (1961) rolüyle kalıcı olarak bu etiketi üstlendi ve yıllar boyunca bu rolle güçlü bir şekilde özdeşleşti. Yönetmen Jean-Gabriel Albicocco onun beş kocasından ilki oldu. Tüm bu evlilikler nihayetinde boşanmayla sonuçlandı. Müzik dünyasının oyunculuktan daha rekabetçi olması, çoğu zaman umut vaat eden müzisyenlerin işe oyuncu olarak başlamasına neden olmuştur. Marie Laforet de bir istisna değildi. Vokalist olarak kariyeri, kendisinin de rol aldığı bir müzikal komedi olan Saint-Tropez Blues'un (1961) jenerik şarkısını söyledikten sonra başladı. Ancak bundan sonra Apres Toi Qui Sait, Un amour qui s'est eteint, Les vendanges de l'amour, Viens Viens ve akıllardan çıkmayan Tu Fait Semblant gibi romantik baladlar ve pop hitleri yorumlayarak güçlendi. Ayrıca Bob Dylan'ın t Blowin' in the Wind," Simon & Garfunkel'in "The Sound of Silence" ve The Rolling Stones'un "Paint It Black," ("Marie Douceur, Marie Colère" olarak) şarkılarının başarılı cover versiyonlarını kaydetti. 70'lerde Laforet tarzını ve repertuarını yeniledi ve Amerikan ve Doğu Avrupa folk müziğine yönelerek cazibesini genişletti. Bu arada ekran kariyeri 60'lı yıllar boyunca genellikle ortalamanın üzerinde yapımlarda, genellikle tecrübeli gişe yıldızlarıyla eşleştirilerek hız kesmeden devam etti: Leviathan (1961) (bir fahişe olan Angele'i canlandırdığı bu aşk üçgeni hikâyesinde Louis Jourdan ve muhteşem Lilli Palmer ile birlikte rol aldı); Le rat d'Amérique (1963) (Charles Aznavour ile birlikte Paraguay'da çekilen bir macera); Fransız-İtalyan romantik komedisi La chasse à l'homme (1964) (Jean-Paul Belmondo ile birlikte rol aldığı birkaç filmden biri); kaygan kapari komedisi Her Şey Para İçin (1965) (Jean-Claude Brialy ile birlikte) ve (uluslararası casusları alt eden becerikli bir kadın kahraman olarak) Claude Chabrol'un Hitchcockvari aksiyon gerilimi Şeytan tuzağı (1965). Laforet, Almanya'da çekilen ve MGM tarafından piyasaya sürülen bir kedi hırsızları ekibi hakkında uluslararası bir ortak yapım olan Tehlikeye bayılırım'a (1967) kıtasal bir sofistike dokunuş kattı, ancak film tatmin edici olmaktan biraz uzaktı. Televizyon, kariyerinin ilerleyen dönemlerinde karakter rolleri için uygun bir mecra haline geldi. Popüler beğeni ve kapalı gişe konserlerine rağmen, Laforet kariyerinden pek memnun değildi ve "Yaptığım şeyi yapmaktan utanıyorum: pop şarkılarını yüzeysel bir şekilde yorumlamak." 1978'de turneye çıkmayı bıraktı (2005'te son bir geri dönüş yaptı), Cenevre'ye yerleşti, İsviçre vatandaşı oldu ve bir sanat galerisi açtı. Sonraki on yılları sanatla ilgilenerek, şarkılar yazarak ve biyografik anılarından oluşan bir kitap yazarak geçirdi. 90'ların sonunda, Théâtre Antoine'da ve Paris'teki Opéra Comique'de sahneye döndü ve Terrence McNally'nin "Master Class" adlı oyununda opera divası Maria Callas'ı canlandırdı. Laforet nihayet 2010 yılında ekran oyunculuğundan emekli oldu ve 2 Kasım 2019'da İsviçre'nin Genolier kentinde 80 yaşında öldü.