1930'ların Jean Harlow geleneğinden gelen küstah, mavi gözlü platin sarışını. Joan, Hollywood görüntü yönetmeni Charles Rosher'ın kızıydı ve çocukken Mary Pickford filmlerinde (babasının kameraman olarak çalıştığı) Dorothy Rosher adıyla göründü. Bazı amatör tiyatro oyunlarında da rol almış ancak çok az profesyonel eğitim almış gibi görünmektedir. Ancak 1929'da The Times, sesli filmlerin sessiz sinemanın yerini almaya başladığı bu önemli dönemde onun "olağanüstü konuşma ve şarkı söyleme sesine" atıfta bulundu. King of Jazz (1930) için Universal ile anlaştığında sahne adı olarak Joan Marsh'ı benimsedi. On yıl boyunca ve 40'ların ortalarına kadar başrol ve ikinci başrollerde dönüşümlü olarak oldukça meşgul bir aktris olan Joan Marsh, belki de en iyi Charlie Chan Broadway'de (1937) Warner Oland'ın karşısında ve Road to Zanzibar'da (1941) Dimples rolüyle hatırlanır. Uzun süre MGM ile sözleşmeli olarak Greta Garbo'nun Inspiration (1931) ve Anna Karenina (1935) adlı iki filminde de rol aldı. Daha hafif filmlerde karakterlerinin Beanie, Toots ya da Cuddles gibi isimleri vardı. Görünüşe göre, Joan Marsh aynı zamanda başarılı bir dansçıydı, özellikle de dönemin en popüler iki dansı olan Charleston ve Black Bottom'da ustaydı. Ekranda Edward J. Nugent ile Dancing Feet (1936) filminde bir balo salonu rutini gerçekleştirdi. Joan radyoda, 1936'da Flying Red Horse Tavern adlı müzikal programın sunuculuğunu Beatrice Lillie'nin yerine üstlendi ve Lennie Hayton Orkestrası'na vokal yaptı.Joan'ın ilk kocası senarist Charles Belden, ikinci kocası ise Ordu Hava Ulaştırma Komutanlığı'ndan Yüzbaşı John Morrill'di.1944'te Poverty Row'da Monogram için çektiği son filmden sonra oyunculuktan emekli olan Joan, daha sonraki yıllarda Los Angeles'ta Paper Unlimited adlı bir kırtasiye işletmesinin sahibi oldu.