Alice Sapritch çekici değildi ve bunu kesinlikle biliyordu. O yine de oyuncu olmaya karar verdi, asla bir oyuncu olamayacağının farkındaydı. yakışıklı kahramanın aşkı olmak ya da kızaran bir genç kızı oynamak. Bu yüzden cazibe eksikliğini vurgulamaya başladı. gizlemek yerine. Bu koşullarda iki ana kategori söz konusuydu Ya iğrenç canavarlar (TV'de Folcoche'nin yaptığı 'Vipère au poing') ya da aptal eksantrikler (çılgın aktris 'L'événement le plus important depuis que l'homme a marché sur la lune'). 1971 yılında Gérard Oury, 'La folie des grandeurs' ile ona canavarlık ve gülünçlüğü tek bir şeyde birleştirme fırsatı karakteri, İspanya Kraliçesi'nin duayeni, her ne kadar çirkin olsa da Günah, şimdiye kadarki en komik striptiz olabilir. Çekildi. Unutulmaz! Ve güzellik kraliçesi olmamak da bir avantaj. Hamlet'in annesini oynamamış mıydı? Yirmi üç mü? Ve yaşlandığında, güzellik faktörü alakasız bir şekilde, dokunaklı 'Mère russe' (Rus Anne) aynı adlı TV filminde. Asıl sorun onun filmi. Çünkü bir ya da iki tatmin edici role rağmen, kariyerinde Özellikle beceriksiz, kaba Fransız komedilerinin sonu gelmeyen serisi. Onun tarafından Kendi itirafına göre, Bergman tarafından yönetilmeyi hayal ederdi, Schlöndorff ya da Herzog ve Philippe Clair için çalışmaya başladı, Michel Gérard, Jean Luret ve diğerleri! Elbette birkaç istisna vardı Téchiné'nin 1978 yapımı 'Les soeurs Brontë'sinde Elizabeth Teyze'yi oynaması gibi. 1978 'Les soeurs Brontë' ve birkaç kaliteli filmde yer aldı. kariyerinin başındaydı ama sonuç olarak beyaz perdede yaptıklarıyla kıyaslandığında gerçek bir hayal kırıklığıdır. Televizyonda ve panolarda.