Önemli bir İngiliz film yapımcısı olan David Lean, 25 Mart 1908'de Croydon'da doğdu ve katı bir Quaker ailesinde büyüdü (ironik bir şekilde, çocukken sinemaya gitmesine izin verilmedi). 1920'lerde, 1927'de Gaumont British Studios'ta iş bulmadan önce babası gibi muhasebeci olma olasılığını kısa bir süre düşündü. Çaycı, klaketçi, kurye ve ardından montaj odası asistanı olarak çalıştı. 1935'te Gaumont British News'un baş editörü oldu. 1939'da Anthony Asquith, Paul Czinner ve Michael Powell başta olmak üzere uzun metrajlı filmlerin kurgusunu yapmaya başladı. Üzerinde çalıştığı filmler arasında Pygmalion (1938), Major Barbara (1941) ve One of Our Aircraft Is Missing (1942) vardı.1930'ların sonunda Lean'in editör olarak ünü iyice yerleşmişti. Noël Coward, 1942 yılında Lean'e kendisiyle birlikte Denizler hâkimi (1942) adlı savaş filmini yönetme şansı verdi. Kısa bir süre sonra Coward'ın teşvikiyle Lean, görüntü yönetmeni Ronald Neame ve yapımcı 'Anthony Havelock-Allan' Cineguild adlı bir yapım şirketi kurdu. Lean bu şirket için ilk olarak Coward'ın üç oyununun uyarlamalarını yönetti: kronik This Happy Breed (1944), mizahi hayalet öyküsü Ben Çağırmadım (1945) ve en önemlisi duygusal dram Kısa Tesadüfler (1945). İngiltere'de gişede başarısız olan "Brief Encounter" ilk Cannes film festivalinde (1946) gösterildi ve burada neredeyse oybirliğiyle övgülerin yanı sıra Büyük Ödül kazandı.Lean, Coward'dan Charles Dickens'a geçti ve iki saygın uyarlamayı yönetti: Büyük Ümitler (1946) ve Izdırap Çocuğu (1948). Alec Guinness'in ilk büyük film rolünü oynadığı bu sonuncusu, bazı kesimler tarafından Yahudi karşıtı olduğu gerekçesiyle eleştirildi. Cineguild bayrağı altında çekilen son iki film, H.G. Wells'in romanından uyarlanan Tutkulu Dostlar (1949) ve gerçek bir suç öyküsü olan Madeleine (1950) oldu. Her ikisi de eleştirmenler ya da izleyiciler üzerinde önemli bir etki yaratmadı. Cineguild ortaklığı, Lean ve Neame arasındaki bir anlaşmazlığın ardından sona erdi. Lean'in Cineguild sonrası ilk yapımı havacılık drama The Sound Barrier (1952), İngiltere'de büyük bir gişe başarısı ve şimdiye kadarki en görkemli filmi. Bunu tiyatro oyunlarına dayanan iki sofistike komedi izledi: Hobson's Choice (1954) ve Anglo-Amerikan ortak yapımı Venedik Tatili (1955). Her ikisi de iyi karşılandı ve "Hobson'ın Seçimi" 1954 Berlin film festivalinde Altın Ayı ödülünü kazandı.Lean'in bir sonraki filmi, ünlü olacağı büyük ölçekli epiklerin ilki olduğu için kariyerinde çok önemliydi. Kwai Köprüsü (1957), kara listeye alınan yazarlar Michael Wilson ve Carl Foreman tarafından uyarlanan 'Pierre Boulle' romanından Sam Spiegel tarafından üretildi. Seylan'da son derece zor koşullar altında çekilen film uluslararası bir başarı elde etti ve Oscar'da zafer kazanarak başta en iyi film ve yönetmen olmak üzere yedi ödül kazandı.Lean ve Spiegel, T.E. Lawrence'ın otobiyografisi "Seven Pillars of Wisdom"'a dayanan daha da iddialı bir film olan Arabistanlı Lawrence (1962) ile devam ettiler. Görece yeni bir oyuncu olan Peter O'Toole'un başrolünü oynadığı bu film, Lean ile yazar Robert Bolt, görüntü yönetmeni Freddie Young ve besteci Maurice Jarre arasındaki ilk işbirliğiydi. Çekimler 20 aylık bir süre içinde İspanya, Fas ve Ürdün'de gerçekleştirildi. İlk eleştiriler karışıktı ve film dünya prömiyerinden kısa bir süre sonra kırpıldı ve 1971'de yeniden gösterime girdiğinde daha da kısaltıldı. Aynı Lean, Bolt, Young ve Jarre ekibi daha sonra yapımcı Carlo Ponti için Boris Pasternak'ın "Dr. Jivago" adlı romanının uyarlaması üzerinde çalıştı. Dr. Jivago (1965) İspanya ve Finlandiya'da çekildi, devrimci Rusya'yı temsil etti ve eleştirmenlerin bölünmesine rağmen Jarre'ın müzikleriyle birlikte büyük başarı kazandı. Film on adaylık arasından beş Oscar kazandı, ancak film ve yönetmen heykelcikleri Neşeli Günler'e (1965) gitti.Lean'in bir sonraki filmi olan duygusal dram İrlandalı Kız (1970) aynı başarıya ulaşamadı. Robert Bolt'un özgün senaryosunun yapımcılığını eski ortağı Anthony Havelock-Allan üstlendi ve Lean bir kez daha Freddie Young ve Maurice Jarre'ın işbirliğini sağladı. İrlanda'daki çekimler yaklaşık bir yıl, yani beklenenden çok daha uzun sürdü. Film iki Oscar kazandı; ancak eleştirmenlerin tepkisi çoğunlukla cılız, bazen de düpedüz alaycı oldu ve halk filme pek ilgi göstermedi. Bu göreceli başarı eksikliği Lean'in yaratıcılığını bir süre engellemiş gibi görünüyor. Ancak 1970'lerin sonuna doğru, Robert Bolt ile birlikte Bounty isyanını konu alan iki bölümlük iddialı bir film üzerinde yeniden çalışmaya başladı. Proje dağıldı ve sonunda Dino De Laurentiis tarafından yeniden toparlandı. Lean daha sonra yapımcılar John Brabourne ve Richard Goodwin tarafından, Lean'in 20 yılı aşkın bir süredir ilgilendiği E.M. Forster'ın "A Passage to India" adlı romanını uyarlaması için teklif aldı. Lean, kariyerinde ilk kez, kısmen Santha Rama Rau'nun kitabın sahne versiyonunu temel alarak uyarlamayı tek başına yazdı. Lean aynı zamanda kendi editörlüğünü de yaptı. Hindistan'a Yolculuk (1984) çoğunlukla olumlu eleştirilerle açıldı ve gişede oldukça iyi bir performans gösterdi. Güçlü bir Oscar adayıydı ve 11 dalda aday gösterildi. Ödül savaşını Milos Forman'ın Amadeus'una (1984) kaybederek iki galibiyetle yetindi.Lean, hayatının son birkaç yılını Joseph Conrad'ın meditatif macera romanı "Nostromo'nun bir uyarlamasını hazırlayarak geçirdi. Ayrıca 1988 yılında Richard Harris'in "Lawrence of Arabia" filminin restorasyonuna kısa bir süre katıldı. Lean 1990 yılında Amerikan Film Enstitüsü Yaşam Başarısı ödülünü aldı. Nostromo" filminin çekimlerine başlamadan kısa bir süre önce, 16 Nisan 1991'de 83 yaşında kanserden öldü.Lean setlerde aşırı mükemmeliyetçiliği ve otokratik davranışlarıyla tanınırdı; bu tavrı bazen oyuncuları ve ekibi yabancılaştırırdı. Klasik ve rafine sinemasal yaklaşımı açıkça geçmiş bir döneme ait olsa da, filmleri oldukça iyi yaşlandı ve İngiliz Hasta (1996) ve Titanik (1997) gibi filmlerde etkisi hala görülebilir. 1999 yılında İngiliz Film Enstitüsü, 20. yüzyılın en sevilen 100 İngiliz filmini derledi. David Lean'in beş filmi ilk 30'da, üçü de ilk beşte yer aldı.