Ken Scott'ın yönettiği ve birlikte yazdığı Patrick Huard, şimdi hayatının kontrolünü ele geçirmek isteyen, çekici ama sürekli kaybeden 42 yaşındaki David Wosniak'ı oynuyor. Gençliğinde ara sıra doğurganlık kliniği bağışı yapan David, 533 çocuğun biyolojik babası olduğunu öğrenir. Bu 533 çocuktan 142'si biyolojik babaları Starbuck lakaplı bağışçının gerçek kimliğini öğrenmek için kliniği zorluyor. Filmde Julie Le Breton, David'in beklenmedik bir şekilde hamile olduğunu öğrenen ve güvenilmez David'le bu haberi paylaşmak istemeyen uzun süredir kız arkadaşı olarak rol alıyor. Antoine Bertrand, David'in en iyi arkadaşı Paul'ü oynuyor.

Süper Baba

Québec’ten çıkan bu renkli komedi, vaktiyle bağışladığı spermlerden 533 kadar çocuk doğduğunu yeni öğrenmiş olan orta yaşlı bir dalgacıyı konu alıyor. Üstelik çocukların birçoğu, varlıklarına sebep olan kişiyle tanışmak üzere kliniğe dava açıyor. David tam hayatını kontrol altına almaya karar vermişken hayatı düşündüğünden çok daha karmaşık bir hal alıveriyor. Sperm bağışlamak belli ki onun tek yeteneği ve namlı bir boğaya göndermeyle kendisine “Starbuck” diye bir lakap bile takılmış. Bu gelişmeler üzerine, arkadaşı olan sakar avukatın yardımıyla, kimliğini gizli tutmak üzere harekete geçiyor. Ancak kim olduğunu açık etmeden çocuklarıyla buluşmaya da başlıyor. Bu kadar çocuk varken, çeşitlilik kaçınılmaz oluyor elbette...

Benim 533 Çocuğum Var

Jean-Marc, kötü zamanlarda yaşayan, niteliksiz bir adamdır. Karısı ve çocukları onu görmezden gelmektedir; Montreal'de orta düzey bir devlet memurudur ve işini umursamadan yapmaktadır. Cinsel fetihle ilgili aktif bir hayal gücü vardır, ancak tek gerçek duyguları, sağlığı bozulmakta olan yaşlı annesini ziyaret ettiğinde ortaya çıkar. Karısı aniden Toronto'ya çalışmaya gittiğinde, Jean-Marc kızlarıyla, sosyal hayatıyla ve işiyle ilgili işleri yeniden düzenlemeye koyulur. En iyi ihtimalle bir saçmalık olan bu dünyada, bir şansı var mıdır?