Üretken, çok yetenekli komedi yazarı, öykü editörü, oyuncu ve yönetmen. Babası Hava Kuvvetleri generaliyken (Paul Steinberg Zuckerman) borsacı olmuş, annesi ise eskiden Mack Sennett'in banyo güzellerinin bir üyesi olan sessiz sinema yıldızı Ruth Taylor'dır. Buck Henry'nin komediyle ilk ilişkisi, henüz üniversitedeyken Dartmouth Jack-O-Lantern dergisine ('Jacko' olarak bilinir) katkıda bulunmak oldu. Oradaki yazar arkadaşları arasında Dr. Seuss, romancı Budd Schulberg ve oyun yazarı Frank D. Gilroy gibi aydınlar vardı. Henry, oyunculuğa ilgi duymaya başlamadan önce kısa bir süre Harvard Askeri Akademisi'ne devam etti ve Broadway'de birkaç küçük rol aldı. Gelişmekte olan kariyeri Kore Savaşı sırasında askerlik hizmeti nedeniyle kesintiye uğradı. Henry 1961'de Hollywood'a taşınmadan önce bir yıl boyunca The Premise adlı küçük bir doğaçlama Broadway dışı tiyatro topluluğuna katıldı. En büyük popülaritesini 60'lı yıllarda Saturday Night Live'ın (1975) baş sunucularından biri, The Garry Moore Show'un (1958) yazarı ve 1967'de Emmy kazandığı Get Smart'ın (1965) ortak yaratıcısı/yazarı (Mel Brooks ile birlikte) olarak bulacaktı. Bundan önce, Henry'nin G. Clifford Prout, Jr. kılığına girdiği bir aldatmacanın ortak faili olarak (Alan Abel ile birlikte), sahte Çıplak Hayvanlara Ahlaksızlık Derneği'nin başkanı olarak, ağ televizyonunda ve diğer medyada halka açık gösteriler yaparak, tüm hayvanat bahçelerinin ve vahşi yaşam parklarının tüm hayvanlar "uygun şekilde giydirilene kadar" kapatılmasını talep eden belirli bir şöhrete ulaşmıştı. Bir keresinde San Francisco Hayvanat Bahçesi'nde yavru bir file kocaman bir boxer şort giydirmeye çalıştı. Henry'nin bir Walter Cronkite röportajı sırasında CBS çalışanı bir arkadaşı tarafından aktör olarak fark edilmesinin ardından bu aldatmaca ortaya çıktı.Yeni bir hicivci dalgasından biri olan Henry (Woody Allen ve Alan Arkin de dahil olmak üzere diğerleri) yazılarına daha keskin, daha akıllı, daha anarşik ve zaman zaman yıpratıcı bir tarz getirdi. Bazı alıntılanabilir tek cümleleri (özellikle Get Smart için) deyimseldir ve öyle olmaya devam edecektir. Özgün, zeki ve her zaman komik olsa da, Henry'nin tüm çabaları başarılı olmadı. TV parodilerinden ikisi göze çarpan başarısızlıklar oldu: Captain Nice (1967) (Batman'e bir gönderme) ve Quark (1977) (yıldızlararası çöp toplayıcıları hakkında bir Star Trek parodisi). Öte yandan Henry iki kez Oscar'a aday gösterildi: İlki Aşk Mevsimi'nin (1967) senaryosuyla, ikincisi ise Heaven Can Wait'in (1978) yeniden çevriminin yönetmenliğini (başrol oyuncusu Warren Beatty ile birlikte) üstlendiği için. The Graduate'in ardından bir New York Times eleştirmeni onu Jack Lemmon ve Wally Cox karışımı, "korkunç bir şakacı ve ayda 200 dergi okuyan bir kompulsif" olarak tanımladı. Johnny Carson, David Letterman ve Dick Cavett gibi talk show programlarına konuk olarak çok rağbet gördü ve yazdığı filmlerin çoğunda kendini küçümseyen bir aktör olarak yer aldı: The Graduate'de bir otel görevlisi, Madde 22'de (1970) alaycı Albay Korn, Şeker gibi'de (1968) bir deli, First Family'de (1980) bir rahip ve bir TV spikeri vb. Milos Forman'ın Başka Bir Dünya (1971) filminde de kaçak kızını arayan bir baba olarak nadir bir başrol oynadı. Buck Henry 8 Ocak 2020'de Los Angeles'ta 89 yaşında hayata veda etti.