Hattie McDaniel, 1910'ların başlarında grup vokalisti olarak çalıştıktan sonra, The Golden West (1932) filminde hizmetçi rolüyle çıkış yaptı. İlk olarak Judge Priest'te (1934) ortaya çıkan ve Alice Adams'ta (1935) belirginleşen hizmetçi-anne karakterleri giderek daha iddialı hale geldi. Bu filmde, yönetmen George Stevens ve yıldız Katharine Hepburn'ün yardım ve desteğiyle, işverenlerinin gösterişli statüsünden pek hoşlanmadığını açıkça ortaya koyar. Arıyor. The Mad Miss Manton'da (1938) sosyetik patronu Barbara Stanwyck'e ve onun kendini beğenmiş arkadaşlarına haddini bildirir. Bu yol, kariyerinin en büyük rolü olan Rüzgâr gibi geçti'deki (1939) Anne'ye kadar uzanır. Burada birçok açıdan çevresindeki beyazların çoğundan üstündür. Bu noktadan sonra rolleri ne yazık ki azaldı ve karakterleri giderek daha önemsiz hale geldi. 1930'larda ve 1940'larda "Amos and Andy" ve Eddie Cantor radyo programlarında oynadı; kendi radyo programında "Beulah" (1947-51) ve TV'de aynı rolde (Beulah (1950)). Rüzgâr gibi geçti (1939) filmindeki rolü ona En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu Oscar'ını kazandırdı, Akademi Ödülü kazanan ilk Afro-Amerikan oyuncu oldu, ödül Fay Bainter tarafından ayrımcı bir törende kendisine verildi, oyuncu kadrosunun geri kalanından uzakta arkada oturmak zorunda kaldı.