Muhtemelen en çok Elizabeth Taylor'la (iki kez evlendi) yaşadığı çalkantılı özel hayatıyla hatırlanan Richard Burton, yine de İkinci Dünya Savaşı sonrası dönemin parlak İngiliz aktörlerinden biri olarak kabul edilir.1925 yılında Galce (Cymraeg) konuşan bir ailenin çocuğu olarak Pontrhydyfen'de Edith Maude (Thomas) ve kömür madencisi Richard Walter Jenkins'in oğlu olarak dünyaya geldi. On üç çocuğun on ikincisi olan Jenkins henüz küçük bir çocukken annesi ölmüş, babası da daha sonra aileyi terk ederek onu ablası Cecilia'ya bırakmıştır. Shakespeare, şiir ve okumanın hevesli bir hayranı olarak bir keresinde "ev kitapların olduğu yerdir" demiştir. Oyunculuk eğitimi almak üzere Oxford Üniversitesi'nden burs kazandı ve ilk kez 1944'te sahneye çıktı. 1949'da The Last Days of Dolwyn, 1950'de Waterfront ve 1951'de Green Grow the Rushes gibi rutin İngiliz filmlerinde rol aldı. Daha sonra Kader Yolcuları (1952), Zincirli Köle (1953) ve Büyük İskender (1956) gibi Hollywood filmlerinde rol almaya başladı, buna ek olarak hem İngiltere'de hem de ABD'de sahne yapımlarında hatırı sayılır bir zaman geçiriyor ve genellikle muhteşem eleştiriler alıyordu. 1950'lerin sonları İngiliz sinemasında heyecan verici ve yaratıcı bir dönemdi, genellikle "İngiliz Yeni Dalgası" olarak anılırdı ve Burton tam da bu dönemin içindeydi ve Look Back in Anger (1959) filminde sansasyonel bir performans sergiledi. Ayrıca İkinci Dünya Savaşı'nın magnum filminde uluslararası yıldızlar topluluğuyla birlikte rol aldı. opus En uzun gün (1962) ve ardından tartışmasız en ünlü "notorious" rolü olan Elizabeth Taylor'ın karşısındaki Marc Antony rolüne son derece pahalı Kleopatra (1963). Elbette bu film onların ateşli ve tutkulu aşklarını (ve iki evliliklerini) başlatan film oldu ve ikili sonraki birkaç yıl içinde Aşk Mücadelesi (1963), Ümitsiz Aşk (1965), dinamik Kim Korkar hain kurttan? (1966) ve Hırçın kız (1967) gibi filmlerin yanı sıra Ölüm oyuncuları (1967) gibi gişe fiyaskolarına da imza attı. Burton, Tennessee Williams'ın Ateşli Geceler (1964) oyununun film uyarlaması Becket (1964), parlak casusluk gerilimi Utanç Duvarında Casusluk (1965) ve Clint Eastwood'la birlikte İkinci Dünya Savaşı aksiyon macera filmi Kartal yuvası'nda (1968) olduğu gibi kendi başına daha yüksek kalibreli performanslar sergilediğinde daha başarılı oldu.Hayranlarının daha genç, daha erkeksi erkek yıldızlara yönelmesiyle 1960'ların sonunda seyirci çekiciliği biraz azalmaya başladı, ancak Burton Bin Günlük Mutluluk'ta (1969) Kral 8. Henry rolünde harikaydı, sıkıcı Rommel'de makul bir gösteri sundu'e baskın (1971) filminde makul bir performans sergiledi, berbat Serseri (1971) filminde aşırıya kaçtı, Fahişenin iki yüzü (1972) ve Mavi sakal (1972) filmlerinde uyurgezer performanslar sergiledi ve gülünç Meksika'da cinayet (1972) filminde çılgınca yanlış rol aldı.1970'lerin başında, kaliteli erkek başrolleri kesinlikle başka yıldızlara gidiyordu ve Burton kendini, sadece faturaları ödemek ve ailesine destek olmak için, aralarında Divorce His - Divorce Hers (1973) (Taylor'la ekrandaki son görüntüsü), Devler Çarpışıyor (1974), Kısa beraberlik (1974), Jackpot (1974) (hiçbir zaman tamamlanamadı) ve Exorcist II: The Heretic (1977) gibi kalitesi şüpheli bazı filmlerde yer alırken buldu. Ancak Küheylan'daki (1977) endişeli psikiyatrist rolündeki mükemmel performansıyla bir Oscar adaylığı daha kazandı. Güney Afrika'daki paralı askerleri konu alan Yaban kazları'nda (1978) Richard Harris ve Roger Moore gibi oyunculuk ikonlarıyla birlikte rol aldı. Film başlangıçta mütevazı bir seyirci kitlesine sahip olsa da, son otuz beş yılda oldukça kült bir takipçi kitlesi edindi. Son performansları, George Orwell'in distopik 1984'ünün (1984) en son film versiyonundaki kurnaz sorgulayıcı "O'Brien" rolüyle iyi eleştiriler aldı ve TV mini dizisi Ellis Island'da (1984) oynadı. Beyin kanaması nedeniyle 5 Ağustos 1984'te İsviçre'nin Celigny kentinde hayata veda etti.