Komedyen/yazar Barbara Jo Allen, Türkiye'nin dört bir yanını kahkahaya boğdu ortaya çıkmış ve kelimenin tam anlamıyla konuşkanlıkla eşanlamlı hale gelmiştir, cırtlak sesli, erkek düşkünü kız kurusu "Vera Vague," İkinci Dünya Savaşı'nda yaratılan bir 1930'ların sonunda. Kariyerinin büyük bölümünde bu ismi korudu ve sık sık bu şekilde faturalandırıldı. Bununla birlikte, karakter hem onun Barbara 2 Eylül 1906'da New York'ta Beşinci Cadde'de doğdu. Lisedeyken eğlenceye karşı derin bir tutku geliştirdi ve Okuldaki birçok oyunda rol aldı. Mezun olduktan sonra Paris'te Sorbonne'da okudu. Ailesinin ölümünün ardından Los Angeles'a amcasının yanına taşındı. Radyoya girdi 1937'de "One Man's Family'de Beth Holly rolünü oynadı, " daha sonra ve Ölüm Vadisi Günleri" gibi popüler programlara dönüştürdü. "Bir Gizemi Seviyorum."Son derece ilkel görünümlü ve tamamen saçma kulüp kadını için ilham kaynağı karikatürü, komedyenin katıldığı bir okul aile birliği toplantısında bir kadın bir grup ebeveyne dünya hakkında durmaksızın ders veriyordu. Edebiyat. Kadın kelimenin tam anlamıyla hiçbir düşünce kalıbına sahip değildi ve her cümlede konu. Meşhur ampul yandı ve "Vera Vague" doğdu. İsmin kendisi bir ev terimi haline geldi. Barbara Jo karakteri ilk olarak 1939 yılında "NBC Matine" programında tanıttı ve kendi materyallerinin çoğunu yazmak için. Bob Hope ilgisini çekti ve Pepsodent sponsorluğundaki şovu için. Gözde bir kızdı. gibi diğer Hope bağlantıları ile birlikte uzun yıllar boyunca komedyen Jerry Colonna ve şarkıcı Frances Langford, Bob ile birlikte çeşitli USO dünya çapında turnelere çıktı. Ayrıca diğer üst düzey radyo Esasen bir radyo sanatçısı olan Barbara Jo, 50'den fazla filmde rol almaya devam etti. Gerçek hayatta, göz alıcı ve güzel, kuzguni saçlı Barbara Jo yaşlı hizmetçi" karakterine hiç benzemiyordu, bu yüzden yavaş yavaş Lucille Ball'un TV'deki halinden farklı olarak filmde baş döndürücü, erkek kovalayan bir kadın gelecek olan dağınık beyin. 1938'deki kısa filmlerde Barbara ilk uzun metrajlı filmini klasik The Women'da (1939) faturasız olarak yaptı. O aldı Sing, Dance, Plenty Hot (1940) gibi sonraki "B" müzikallerinde daha iyi veya başrol oyuncusu olarak yer aldı, Melody and Moonlight (1940) Johnny Downs'ın karşısında, Kiss the Boys Goodbye (1941) Mary Martin ve Don Ameche'nin arkasında, Ice-Capades (1941), Hi, Neighbor (1942) ve Lake Placid Serenade (1944) gibi filmler, komediden kaçış için gerekli olan bu savaşın parçaladığı zamanlarda. Matronly cut-up birkaç sahneden daha fazlasını çaldı Buy Me That Town (1941), Mrs. Wiggs of the Cabbage Patch (1942), Henry Aldrich Plays Cupid (1944) ve Girl Rush (1944) gibi filmlerde rol aldı. Barbara Jo 1943'te Columbia için kısa komedi filmlerinde oynamaya başladı. Sesi kasıtlı olarak Vera Vague" sesinden farklıydı. ilk iki tekrarı You Dear Boy (1943), başlığı da popüler bir "Vera" sloganı. Ancak bundan sonra Barbara Jo, "Vera"'yı izleyicilerini memnun etti. Columbia'daki araçlarından ikisi aday gösterildi hem 1945 hem de 1946'da Akademi Ödülleri için. Bir düzineden fazla filmde rol aldı. Columbia için toplamda kısa film çekerek 1952'de uzun soluklu kariyerine son verdi. Barbara Jo bundan sonra oldukça yavaşladı. Hala kendini faturalandırıyor Vera Vague olarak Ford Festival (1951) adlı varyete programının müdavimlerindendi ve Follow the Leader (1953) ve The Greatest Man on Earth (1952) gibi programlarda TV sunuculuğu işleri kazandı. Sonra 1939'da çektiği "The Women" filminin müzikal yeniden çevriminde yer aldı; Dişi kaplanlar (1956) adlı filmde her zaman şakacı olan Dolly DeHaven rolüyle Ölümsüz animasyon Disney klasiği Uyuyan Prenses (1959) filminde Fauna'yı seslendirdi. yeşil "iyi peri" karakteri. Diğer arkadaşlarla mutlu bir buluşmaydı. radyo emektarlarından Verna Felton, Flora rolünde (kırmızı peri) ve Barbara Luddy'nin rolypoly mavi peri Merryweather'ı. Çünkü "Vera Vague" etiketinden kaçamadı, Barbara Jo Sonunda emekli oldu. 1943 yılında Hope'un yapımcısı Norman Morrell ile evlendi. Onun Koca, Andy Williams gibi başka ünlü isimlerle de çalışmaya devam etti. Bu Çiftin bir kızları oldu ve Santa Barbara bölgesine yerleştiler. 1974'teki ölümüne kadar Güney Kaliforniya'da yaşadı. Büyük bir merhameti vardı. ve daha sonra "The Animal" (Hayvanlar) adlı kitabı yazdı ve yayınladı. Convention," çocuklar için seslendirdiği bir hikayeydi. ekolojik ve çevresel kaygılar.