Şehre bir güzellik gelir! Türkiye’nin güneydoğusunda, herkesin ve her şeyin “uzağında” küçük bir masal sehrinde geçer hikaye. 1980 yılının yaz ayları... Tüm ülke siyasi bir kaosun içindedir. Siyasi şiddet ülkeye egemendir. Sağda ve solda onlarca değişik fraksiyon türemiştir. Bu anlaşılmaz saçma, acıklı ve komik “anarşik” atmosfer “Vizontele” şehrine çok başka ve kendine özgü biçimde yansımıştır.  Güner Sernikli bu uzak şehre sürgün edilmiş bir devlet memurudur. Her şeyin saçma bir rota izlediği günlerde Sernikli ailesi uzun ve çileli bir yolculuğun sonunda “Vizontele” şehrine gelirler.  Sernikli Ailesi, o yaz şehre sanki bir hediye paketi gibi gelir. Güner bilgiyi, Tuba güzelliği, saflığı ve bizzat aşkı getirir.  Evet, o yaz şehre çok güzel şeyler gelmiştir ama uzun süre kalamamıştır.

Vizontele Tuuba

Çekimleri Adana’da yapılan filmin öyküsü 1982 yılında Güney’de geçiyor. Askeri yönetim şartlarına uyum sağlamaya çalışan kasaba halkı ve ayakta durmaya çalışan bir müzik grubunun hikâyesi. Hikâyenin ana karakterleri müzisyen bir baba Abuzer ile üniversiteye hazırlanan kızı Gülendam.

Beynelmilel

1999 yılına dönüyoruz. 3 ayrı görsel ve kültürel atmosferde geçen, birbirine dolanmış iki ayrı öykünün bileşkesi bu. Göremeli futbolcu Şeytan Rıdvan ile İstanbullu Hayalet Cevher'in tek ortak yanı vardır; birlikte yaptıkları askerlik. Güneydoğu'da birlikte savaşmış, silah arkadaşlığı yapmışlardır. Rıdvan'ın da, Cevher'in de askerden sonrası için farklı hayalleri vardır. Farklı toplumsal değerlerin, folklorun bu iki Türkiyeli insanı da hayatın içine dönerler dönmesine, ama artık aynı insanlar değildir onlar: Mayın tarlasında bacağını kaybetmiş olan Rıdvan, Göreme'deki futbol sahasına ancak boynu bükük çıkacaktır. İstanbul'daki karmaşaya artık sağ kulağı olmadan gelen Cevher'i ise yine büyük bir üzüntü beklemektedir: Depremde göçük altında kalan babasının acı anısı...