Marcello Mastroianni 1924 yılında Fontana Liri, İtalya'da doğdu, ancak kısa süre sonra ailesi Torino'ya ve ardından Roma'ya taşındı. 2. Dünya Savaşı sırasında bir Alman esir kampına gönderildi, ancak kaçmayı başardı ve Venedik'te. Filmlerde figüran olarak ilk çıkışını Marionette (1939), daha sonra Roma'da "Eagle Lion Films" şirketinin İtalya departmanında çalışıyor ve bir tiyatro kulübüne katıldı ve burada yönetmen tarafından keşfedildi. Luchino Visconti. 1957 yılında Visconti onun başrolde olduğu Fyodor Dostoyevski uyarlaması Beyaz Geceler (1957) ve 1958'de küçük bir hırsız kadar iyiydi. Mario Monicelli'nin komedisi Toto Gangster (1958). Ama onun gerçek atılım 1960'da gerçekleşti. Federico Fellini onu bir Roma jet-set'inin çekici, yorgun gözlü gazetecisi Tatlı Hayat (1960); bu film Mastroianni'nin kendisinin de çok sevdiği "Latin aşık" kişiliğinin doğuşu pasif ve hassas erkeklerin rollerini kabul ederek genellikle inkar eder. O yapardı gibi birçok önemli filmde yine Fellini ile çalışmıştır. Sekiz Buçuk (1963) (Bir film yönetmeni olarak kendisi bir kriz noktasında) ve dokunaklı Ginger ve Fred (1986) (yaşlı bir kadın olarak bir TV şovunda yer alan şovmen). Aynı zamanda yorgun bir Evlilik sorunları olan romancı Michelangelo Antonioni'nin Gece (1961) filminde iktidarsız bir genç Mauro Bolognini'nin Acı Nikah (1960) filminde John Boorman'ın sürgündeki prensi Sonuncu Leo (1970) filminde bir hain olarak Paolo ve Vittorio Taviani'nin Allonsanfàn (1974) ve duyarlı bir oyuncu olarak bir ev hanımına aşık olan homoseksüel Ettore Scola'nın Özel bir gün (1977). En İyi Erkek Oyuncu dalında üç kez Akademi Ödülü'ne aday gösterildi. Italyan Nikahi (1961), Özel bir gün (1977), ve Siyah Gözler (1987). sırasında Hayatının son on yılında yönetmenlerle çalıştı, örneğin Theodoros Angelopoulos, Bertrand Blier ve Raúl Ruiz, ona üç mükemmel içindeki parçalar Trois vies et une seule mort (1996). 1996'da pankreas kanserinden öldü.