En ateşli film meraklıları bile onun adını hatırlamakta zorlanabilir. Yine de, Jacqueline Dalya'nın ünü o kadar yayılmıştı ki (en azından kayda değer bir olayda) aşırı hevesli 'bobby-soxers' tarafından mobbinge uğradı. Olay Mart 1947'de Tivoli'deki bir Broadway galasına katıldığı sırada gerçekleşti. Aktris kırık bir kafatasıyla hastaneye kaldırıldı. Aslında, 40'lı ve 50'li yılların çoğunda Jackie, bazen ikinci planda kalan (örneğin, Wabash Avenue'da (1950) Betty Grable'a karşı) ve nadiren de olsa William Lundigan gibi ikinci planda kalan yıldızlara aşık olan, canlı ve çok talep gören bir yardımcı oyuncuydu. Akıcı bir şekilde İspanyolca konuşabilen Jackie sık sık egzotik Latin dansçıları ya da şarkıcıları canlandırdı ve Meksika komedisi Gran Hotel'de (1944) Cantinflas'la birlikte en az bir önemli başrolde yer almayı başardı. Jackie, eski mesleği olan büyük mağazalarda tezgâhtarlık yaparken edindiği söylenen birkaç dili daha akıcı bir şekilde konuştuğunu iddia etti. Temel sorunu - esas olarak B sınıfı filmlerde yer almasının yanı sıra - ekran kredilerinin dramatik bir şekilde dördüncü ve beşinci faturalandırılmış roller ve 'isimsiz' cameolar arasında değişmesiydi. Jackie bu nedenle başka işlere yönelmeye karar verdi. 1950 yılına gelindiğinde, Kaliforniyalı bir otomobil parçaları üreticisinin satış müdürü olarak yirmi kişilik bir kadroyu denetliyordu. Akıllıca bir hamle olduğu ortaya çıktı, çünkü sadece dört kez daha kamera karşısına geçti. İkinci kocası söz yazarı ve Songwriter's Hall of Fame Inductee Bob Hilliard'dı.