Genevieve Bujold, ilk on iki okul yılını Montreal'in baskıcı Hochelaga Manastırı'nda geçirdi; burada kendini ifade etme fırsatları ziyarete gelen din adamlarını karşılama konuşmaları yapmakla sınırlıydı. Çocukken kendini "sanki uzun ve karanlık bir tüneldeymişim de beni ikna etmeye çalışıyormuşum gibi Eğer dışarı çıkabilirsem önümde ışık olduğunu düşündüm." Yasak bir roman okurken yakalanan kıza manastırdan çıkış bileti verildi. Daha sonra Montreal'deki ücretsiz Conservatoire d'Art Dramatique'e kaydoldu. Orada klasik Fransız tiyatrosu eğitimi aldı ve kısa bir süre Mezun olmadan önce Beaumarchais'in "The Barber of Seville " oyununda profesyonel bir rol teklif edildi. 1965 yılında bir tiyatro Bir başka Montreal şirketi olan Rideau Vert'le Paris'te turneye çıkan Bujold, yönetmen Alain Resnais'ye (annesi tarafından) tavsiye edildi ve Resnais onu Savaş Bitti'de (1966) Yves Montand'ın karşısında oynattı. Ardından, Philippe de Broca'nın kült klasiği Le roi de coeur (1966) ve Louis Malle'in Hırsız'ı (1967) olmak üzere iki Fransız filminde daha rol aldı. Bu dönemde Kanada televizyonunda da çok aktifti ve 1967 yılında yönetmen Paul Almond ile tanışıp evlendi. Bir çocukları oldu ve 1974'te boşandılar. Önce televizyonda Saint Joan (1967), ardından da Hollywood'daki ilk filmi Bin Günlük Mutluluk'ta (1969) Richard Burton'la birlikte oynadığı Anne Boleyn rolleriyle Bujold'u Amerikalı izleyicilerle tanıştırdı ve sırasıyla Emmy ve Oscar adaylıkları elde etti. Anne"den hemen sonra, Universal ile sözleşmesi devam ederken, planlanan Mary, İskoç Kraliçesi (1971) filminden vazgeçerek ("aynı yapımcı, aynı yönetmen, aynı kostümler, aynı ben") stüdyonun kendisine 750.000 dolarlık dava açmasına neden oldu. Bu parayı ödemek yerine Katharine Hepburn ile birlikte Truvalı Kadınlar (1971) filmini çekmek için Yunanistan'a gitti. Çılgın kahin Cassandra rolündeki virtüöz performansı eleştirmen Pauline Kael'in "ileride dahiler" kehanetinde bulunmasına yol açtı ama Bujold Universal'ı yatıştırmak için sonunda Hollywood'a dönerek Charlton Heston'la birlikte gişede hit olan Zelzele'yi (1974) çekti. Bunu Obsession (1976), Coma (1978), Kahraman (1980) ve İp Cambazı (1984) başta olmak üzere farklı kalitelerde bir dizi başka film izledi, ancak yine de malzemenin ötesine geçmeyi ve kendine özgü vahşi yoğunluk ve çocuksu kırılganlık kombinasyonuyla performanslar sunmayı başardı. 1980'lerde yönetmen Alan Rudolph'un dünyasına girdi ve aralarında unutulmaz Beni Seç'in (1984) de bulunduğu üç filmde yönetmenin film ailesine katıldı. David Cronenberg filmi Dead Ringers'daki (1988) cesur performansı ve sonbahar romantizmi Les noces de papier'deki (1990) hoş dönüşü son dönem çalışmalarının öne çıkan özellikleridir.