Heykel gibi, muhteşem Jane Winton, "Yeşil Gözlü Tanrıça" olarak faturalandırıldı. Hollywood". Eski Ziegfeld Follies dansçısı iyi bir filmde oynadı. 1925'ten itibaren birçok filmde - eğer başrolde değilse, en azından çok krediler listesinde en üst sıralarda. Onun soğuk güzelliği oynamak için biçilmiş kaftandı. ve hem komedilerde hem de sosyetede bu tür birçok rolün üstesinden geldi. ve dramalar. En ünlü rolü, ironik bir şekilde, Donna Isobel'in Don Juan (1926), oyunculuk nedeniyle değil (yıldız olmasına rağmen John Barrymore), ama çünkü ilk olarak film ve ses efektlerini senkronize etmek için Vitaphone sürecini kullandı (diyalog olmamasına rağmen), etkili bir şekilde Bir yıl sonra gösterime giren Caz Mugannisi (1927) Warner Brothers'da Jane, dönem dramasında arka arkaya rol aldı Resmi Karım (1926) ve stüdyonun en başarılı komedilerinden biri olan Kızlar Neden Eve Döner (1926) filminde baştan çıkarıcı bir model olarak. Ayrıca vampir rakibi olarak üçüncü faturalandırıldı Marion Davies'in sevgisi için Johnny Mack Brown The Fair Co-Ed (1927) ve Davies'in en büyük hitinde ablası, The Patsy (1928). İki A sınıfı yapımda daha küçük rolleri vardı: klasik Şafak (1927) ve Howard Hughes yapımı I. Dünya Savaşı destanı Cehennem Melekleri (1930). Jane, kariyerinin zirvesindeyken bir cinayet zanlısının The Furies (1930), Zoe Akins tarafından beyazperdeye uyarlandı.Jane'in yıldızı 1930'dan sonra aniden söndü. Birkaç kez daha göründü Warner'da yapılan 17 ve 18 dakikalık birkaç gizemli "featurettes" içinde Brooklyn'deki Vitaphone Kardeşler tesislerinde. 1937'de oyunculuğu tamamen bıraktı. Kariyerini neyin öldürdüğü tam olarak belli değil. Biri mantıksal olarak Sesli filmlere geçişten kaynaklandığını tahmin ediyorum, ancak sorun sesinin kalitesi ile değil; aslında, o bir soprano oldu Uluslararası üne sahip, bir zamanlar National Grand Opera'nın divası olan 1933'te "Pagliacci."de oynadı; Birkaç yıl sonra da İngiltere'de radyo yayınlarında şarkı söyledi. Jane her halükarda dünyayı dolaştı ve çeşitli işlerine zaman ayırdı. diğer yetenekleri. İyi bir ressam olduğu söylenirdi ve kesinlikle iyi briç oynardı (üç kocasından biri olan Michael T. Gottlieb, oyunun büyük ustası). 1950'lerin başında, çoklu yönlü Jane ayrıca iki roman yazdı: "Park Avenue Doctor" ve dönem romantizmi "Passion is the Gale," bir "baştan çıkarma ve eziyet" hikayesi; Virgin Adaları'nda geçen, korsanlar, sıkıntı içindeki genç kızlar ve diğer Jane Winton 1959'da 54 yaşındayken öldü. Gloria Swanson'ın meşhur dediği gibi Gün Batımı Bulvarı'nda (1950): "Artık böyle yüzler yok . . . ".