Theresa Harris, Hollywood'un Altın Çağı'nda herkesten daha fazla yıldızla birlikte rol aldı. Şarkı söyledi, dans etti, filmlerde ve televizyonda yer aldı. Manyetik varlığıyla ekranı süsledi ve çoğu zaman bulduğu her fırsatta günün en iyi yıldızlarından sahneler çaldı ve pek çok sıkıcı filmi değerli kıldı. Sadece hizmetçi rolleri alarak klişeleşmiş olsa da, Theresa her fırsatta klişenin dışına çıkarak göz alıcı, şık, güzel ve gerçek bir oyuncu olduğunu gösterdi. Sık sık hizmetçileri canlandırsa da, her zaman ağırbaşlılık, zarafet gösterdi ve saygı talep etti. Theresa, Louise Beavers ve Hattie McDaniel'in aksine minyon bir güzelliğe sahip olduğu için anne/hizmetçi stereotipine tam olarak uymuyordu ve Theresa ekranda bu stereotipe uymayan çok az sayıdaki siyah kadından biriydi. Theresa'nın ışığını gösterme ve hizmetçi kostümünü unutturup onu yetenekli bir oyuncu olarak görme şansı bulduğu pek çok film vardı. Pre-Code klasiği Baby Face'te (1933), Barbara Stanwyck ile eşit ekran süresine sahipti ki bu o dönemde siyah ve beyaz oyuncular arasında nadir görülen bir durumdu. Stanwyck'in arkadaşı ve iş arkadaşı Chico'yu canlandıran Harris, filmin klasik türün vazgeçilmezlerinden biri olmasına katkıda bulunan dokunaklı ve unutulmaz bir performans sergiledi. Theresa'nın seksi, göz alıcı ve kendi kişiliğine sahip olmasına izin verilmişti, sadece işvereninin her emrine amade bir hizmetçi değildi. 1930'larda siyahi bir oyuncunun hizmetçi rolünde oynaması nadir görülen bir durumdu ve Stanwyck ile Harris'in karakterleri arasında gerçek bir dostluk paylaşılıyordu. Professional Sweetheart (1933) filminde Harris, Ginger Rogers'a "hot" olmak hakkında bir iki şey öğreten cesur, seksi bir hizmetçiyi canlandırdı ve sonunda Rogers'ın yerine şarkıcı olarak geçti, radyoda beyaz erkek dinleyicileri tahrik eden ateşli bir şarkı söyledi, bu da o zamanlar siyah bir aktris için başka bir şok edici ve nadir görülen bir durumdu. Ancak kod öncesi filmler genellikle sınırları zorlar, bu da hem 'Baby Face' hem de 'Professional Sweetheart' filmlerinde görülür. Theresa sinema kariyerinin büyük bölümünde hizmetçi rollerinde oynamış olsa da, Hold Your Man (1933), Black Moon (1934), Gangsters on the Loose (1937), Jezebel (1938), The Toy Wife (1938), Tell No Tales (1939), Buck Benny Rides Again (1940), Love Thy Neighbor (1940), Blossoms in the Dust (1941), Cat People (1942) ve I Walked with a Zombie (1943) gibi birçok filmde mükemmel anlar yaşamıştır.Theresa çok yönlü bir yetenekti; Kasırga (1929), 'Baby Face', 'Professional Sweetheart', Banjo on My Knee' (1936), 'Buck Benny Rides Again', Ümit Diyarında (1943) ve Paris çılgınlıkları (1953) gibi filmlerde fırsat bulduğunda oyunculuğun yanı sıra çok güzel şarkı söyleyebiliyor ve muhteşem dans edebiliyordu. Theresa güzelliğini ve seksapelini gösterme şansı bulduğunda, bunu genellikle ekrandaki erkek arkadaşı Eddie 'Rochester' Anderson ile yapıyordu; 'Buck Benny Rides Again' ve 'What's Buzzin', Cousin? İlkinde, "My, My" adlı müzikalde tap, klasik, İspanyol ve swing şarkıları söyleyip dans ederler.90'a yakın filmde rol alan Theresa Harris belki de Hollywood'un en çalışkan kadınıydı ve her büyük stüdyoda büyük yıldızların çoğuyla çalıştı. Stüdyo yöneticileri, yapımcılar, yönetmenler ve iş arkadaşları tarafından saygı görüyordu ve bazen ona daha fazla replik ve ekran süresi sağlamak için kendi yollarından çıkıyorlardı. Harris bir doktorla evlendi ve 1950'lerin sonunda sinemadan emekli oldu, kariyeri boyunca kazandığı parayı dikkatlice filmlere yatırdıktan sonra rahat bir şekilde yaşadı. Hizmetçi rollerinden daha fazlasını oynayabileceği bir zamanın geleceğine dair umudunu asla yitirmeyen sabırlı bir kadındı. Yine de her rolünde, o dönemde siyah oyuncularla ilişkilendirilen eski klişeleri değil, sınıfını, asaletini, güzelliğini ve gerçek oyunculuk yeteneğini sergiledi.