Eileen Evelyn Greer Garson, 29 Eylül 1904'te Londra, İngiltere'de Nancy Sophia (Greer) ve ticari bir memur olan George Garson'un çocuğu olarak dünyaya geldi. İskoç ve Ulster-Scots kökenli olan Garson, oyuncu olmaya erken yaşlarda ilgi göstermedi. İngiltere'de bir okulda eğitim gördü. Londra Üniversitesi'nde öğretmen olmak niyetindeyken, bunun yerine bir reklam ajansında işe girmeyi tercih etti. Boş zamanlarında yerel tiyatro yapımlarında rol alarak son derece yetenekli ve karizmatik bir oyuncu olarak ün kazandı. Bir sahne prodüksiyonu olan "Old Music," sırasında Garson'a MGM Prodüksiyon Başkan Yardımcısı Louis B. Mayer yeni yetenekler aramak için Londra'yı ziyaret ederken bir stüdyo sözleşmesi teklif etti. Garson'un bu anlaşma kapsamındaki ilk filmi son derece popüler olan Goodbye, Mr. Chips (1939) oldu ve ona En İyi Kadın Oyuncu dalında bir Akademi Ödülü adaylığı kazandırdı - alacağı altı ödülün ilki. Ertesi yıl Greer, büyük beğeni toplayan Pride and Prejudice (1940) filminde "Elizabeth Bennet" rolünü canlandırdı. 1941'de Blossoms in the Dust (1941) filmindeki Edna Gladney rolüyle ikinci kez aday gösterildi ama ona En İyi Kadın Oyuncu Oscar heykelciğini getiren, sonsuza dek propagandacı bir rolle anılacağı Bayan Miniver (1942) oldu. 1943'te Madam Curie'deki Marie Curie rolüyle bir kez daha aday gösterildi ve ertesi yıl da Bayan Parkington (1944) filmiyle aynı ödülü aldı. Artık rol aldığı her film otomatik olarak başarılı olacakmış gibi görünüyordu. Elbette, 1945'te, The Valley of Decision'daki (1945) "Mary Rafferty" rolüyle bir adaylık daha kazandı. Yine de Garson, stüdyonun kendisine verdiği "asil kadın" rollerinin kesintisiz akışından rahatsız olmaya başladı. MGM kazanan bir formüle sahip olduklarını düşünüyor ve bunu değiştirmek için zorlayıcı bir neden görmüyordu. İki standart yedi yıllık sözleşme uzatması onu 1954'e kadar MGM'de tuttu ve karşılıklı rıza ile bildiği tek stüdyodan ayrıldı. Greer 1946 yılında, gişede başarısız olan Macera (1945) filminde rol aldı. 1947 tarihli Arzu Et Beni (1947) de daha az felaket değildi, düşüş sarmalı nihayet hit Aşk Mücadeleleri (1949) ile durdu. Ertesi yıl, Savaştan Sonra (1950) filminde "Kay Miniver" rolünü tekrarladı, ancak karakterinin kanserden zamansız ölümü izleyicileri şaşırtmadı ve ekran kocası Walter Pidgeon'ı tek başına askerlik yapmaya bıraktı. 1950'lerin geri kalanında, tahmin edilebileceği gibi takdir edilmeyen birkaç filme katlandı. Ardından, 1960'ta onu, bir filmde Eleanor Roosevelt Campobello'da Şafak (1960) filminde. Bu film belki de en iyi çalışmasıydı ve ona yedinci ve son Akademi Ödülü adaylığını getirdi. Ekranda son olarak The Singing Nun (1966) filminde "Mother Prioress" ve The Happiest Millionaire (1967) filmlerinde rol aldı. Birkaç TV filminden sonra Garson, kocası milyoner Buddy E.E. Fogelson ile paylaştığı New Mexico'daki çiftliğine çekildi. Filmlerine yoğunlaştı çevre ve diğer çeşitli hayır kurumları. 1980'lere gelindiğinde kronik kalp sorunlarından muzdaripti ve bu da onu yavaşlamaya itti. Bu da 6 Nisan 1996'da Dallas, Teksas'ta 91 yaşında ölümüne neden oldu.