Müzik ve modanın kentsel panoramasının bir sembolü olarak Achille Lauro, isyan ve çeşitliliktir, bir yaşam biçiminin amblemidir. Bir popstar, rockstar, punk rockçı, glam ikonu, bohem yazar, Pasolini'nin Roma'sının hikayelerini neorealist müziğe dönüştürüyor. Sanatçının iki karışık kaseti, bir EP'si ve dört stüdyo albümü bulunuyor. Eleştirmenler tarafından '60/'70'li yılların avangart sound'u olarak değerlendirilen beşinci albümü 1969, Achille Lauro'yu en eklektik, yenilikçi ve tartışmalı İtalyan sanatçı olarak kamuoyunun önüne çıkardı. Bu yıl 69. ve 70. kez düzenlenen Sanremo Festivali'nde İtalyan müziğinin en büyük galasını sarsan sanatçı, kişisel özgürlüğü ve kendi kaderini tayin etmeyi teşvik etmeyi amaçlayan bir konseptle, ünlü tarihi figürlerden (Assisili Aziz Francis, Ziggy Stardust, Markiz Luisa Casati Stampa ve Tudor Kraliçesi Elizabeth) esinlenen sanatsal/kültürel performansları sahneye taşıdı. Platin plakları topluyor, sektördeki çok uluslu büyük şirketlerle ortaklıklar kuruyor ve buna paralel olarak şehir müziğinin köşe taşlarından popun devlerine, markalara ve moda tasarımcılarına kadar sayısız işbirliğine imza atıyor.