Al Jolson, 40 yılı aşkın bir süre boyunca sektörde "Dünyanın En Büyük Şovmeni " olarak tanındı. Ölümünden sonra da Sammy Davis Jr., Elvis Presley, Mick Jagger, David Bowie, Jackie Wilson ve Jerry Lee Lewis gibi sanatçılar üzerindeki etkisi azalmadan devam etti.Al Jolson, Litvanya'nın Seredzius kentinde Yahudi bir ailenin, Naiomi Etta (Cantor) ve Moise Rubin Yoelson'un oğlu olarak Asa Yoelson olarak dünyaya geldi. Dört yıl sonra ailesini çağırdı. Dokuz ay sonra karısı öldü (görünüşe göre doğum sırasında), bu da sekiz yaşındaki Asa'yı yıktı. Genç Al kısa süre sonra tiyatroda kendine bir çıkış yolu bulacaktı. Kısa süre sonra ağabeyi Harry ile birlikte senatörler ve askerler için şarkı söylemeye başladı. İspanyol-Amerikan Savaşı'na giden birlikleri eğlendirdi.Jolson'ın vodvil kariyeri New York'ta kardeşiyle birlikte başladı, ancak hiçbir zaman tam anlamıyla yükselemedi. Farklı ortaklar Jolson'ın deneyler yapmasına izin verdi, ancak sonunda San Francisco'da solo bir gösteri olarak büyük bir başarı elde etti. Sonunda Lew Dockstaders' Minstrels ile sözleşme imzaladı. Her ne kadar siyah yüzle sahne alsa da, Dockstader'ın bir önceki yüzyılın geleneksel "Tambo and Bones" türünde bir minstrel gösterisi olmadığını belirtmek önemlidir. Sofistike, güncel, Broadway tarzı bir revüydü. Jolson'ın bir halk ozanı olduğu efsanesi bugün bile devam etmektedir. Jolson'ın vodvilde kalışı nispeten kısa sürdü, çünkü yeteneği Shubert Kardeşler tarafından kısa sürede fark edildi ve 1912 Nisan'ında Broadway'deki yeni Kış Bahçesi Tiyatrosu'nun açılış gösterisinde yer alması için onunla sözleşme imzaladı. Böylece pek çok kişinin Broadway tarihinin en büyük kariyeri olarak kabul ettiği kariyer başlamış oldu. Başlangıçta başrol oyuncusu olmayan Jolson, kısa sürede kendisi için özel olarak yazılan gösterilerle "Kış Bahçesi'nin Kralı" oldu. "Kış Bahçesi" ve "Jolson" 20 yıla yakın bir süre boyunca eş anlamlı hale geldi. Bu süre zarfında Jolson henüz eşine rastlanmamış eleştiriler aldı. Seyirciler bağırıyor, yalvarıyor ve çoğu zaman gösterinin devam etmesine izin vermiyorlardı. Boston'daki bir gösteride, genellikle ağırbaşlı ve muhafazakâr Boston seyircisi gösteriyi 45 dakika boyunca durdurdu! Seyircilerin her bir üyesini sadece kendilerine şarkı söylediğine inandırma yeteneğinin yanı sıra "elektrikli' bir kişiliğe sahip olduğu söylenirdi.1927'de Jolson, New York yapımı Caz Mugannisi (1927) filminde rol aldı ve gerisi film tarihidir. Ancak film gösterime girmeden hemen önce, yapımcı Warner' Bugünlerde biraz gıcırtılı, kasvetli ve ilkel bir müze parçası olarak kabul edilen bu filmdeki görünüşü izleyicileri heyecanlandırdı ve sansasyon yarattı. Jolson her zamankinden daha büyüktü ve Hollywood onu çağırıyordu. Ancak filmdeki Jolson, sahnedeki Jolson'ın soluk bir versiyonuydu. Bazı istisnalar dışında ekrandaki görünüşü sert ve ahşaptı. Her ne kadar 1930'larda radyoda yıldız olmaya devam etse de, artık eskisi gibi bir yıldız değildi. 2. Dünya Savaşı sırasında Jolson Afrika ve Sicilya'da askerleri eğlendirdi, ancak sıtma ve zatürre nedeniyle konserleri yarıda kesildi. Seyircilerin her zaman gözdesi olan Jolson, röntgen teknisyeni olan dördüncü eşi Erle Chenault Galbraith ile tanıştığında Amerika Birleşik Devletleri'nde eğlendirmeye devam etti. 40'lı yılların ortalarına gelindiğinde ise yıldızlığı biraz sönmüştü. Yankee Doodle Dandy'nin (1942) başarısından ilham alan Columbia Pictures, bir Jolson biyografisinin de işe yarayabileceğine karar verdi. 1946 yılında, şarkı ve dans adamı Larry Parks'ın Jolson'ın vokallerine mimikleriyle eşlik ettiği The Jolson Story (1946) gösterime girdi. Bu film sezonun sürpriz hit filmi ve yılın en yüksek hasılat yapan filmi oldu. Parks En İyi Erkek Oyuncu dalında Akademi Ödülü'ne aday gösterildi. Jolson artık her zamankinden daha büyüktü. Film o kadar başarılıydı ki Columbia firması Jolson Sings Again (1949) adlı bir devam filmi çekti ve bu film sinema tarihindeki birkaç biyografi devam filminden biri olarak kaldı (Funny Girl/Funny Lady - Winter Garden'da sahne alan Fannie Brice'ın hikayesi de bir başka nadir örnektir). Film gişede de oldukça başarılı oldu. Jolson'ın yıldızı o kadar yükselmişti ki, 1948'de Bing Crosby, Frank Sinatra ve Perry Como'nun zirvede olduğu bir dönemde Jolson, Variety'nin yaptığı bir ankette "En Popüler Erkek Vokalist" seçildi.1950'de Jolson, doktorunun emirlerine karşı gelerek, en sevdiği dinleyici kitlesi olan Amerikan askerlerini eğlendirmek üzere Kore'ye gitti. Oradayken sağlığı bozuldu ve ABD'ye döndükten kısa bir süre sonra ağır bir kalp krizi geçirerek hayatını kaybetti.