Politik açıdan solcu görüşü benimsediğini çekincesizce ortaya koyan; yaşam ve ölümlülük üzerine düşüncelerden sanatın toplumdaki rolüne saparken toplum dışına itilmişlere ve marjinallere saygılarını sunan belgesel, çok farklı konulara değiniyor. Bununla birlikte Varda, filmin kendisinden uzaklaşmasına izin vermiyor; izleyici, sanki bir yolcu koltuğunda oturmuş, usta bir kaptanla aydınlatıcı bir yolculuğa çıktığı hissine kapılıyor. Filmdeki en muhteşem anlardan birinde, yönetmen Varda, ağaçtan olgun incirleri toplayıp oracıkta yerken, varlıklı ve bencil insanların açgözlülüğüyle ilgili bir tirada başlıyor. Beylik Marksist teoriyi ezbere okumak yerine sadece bir gözlemini dile getiriyor: ‘iyi olmak istemiyorlar.’ Merkezinde, semt pazarları kapandıktan sonra yiyecek bulmak için artıkları toplayan veya çöplükleri karıştıran modern zamanların rençperlerinin bulunduğu bu acımasız gerçek, belgesel boyunca yankılanıyor.

Toplayıcılar

Bu dostluk ve üreme hakları hikâyesinde, birbirine hiç benzemeyen iki kadının 14 yıllık ilişkisi anlatılıyor. Pauline orta sınıf bir şehir kızıdır ve geleneksel ailesiyle anlaşmazlık içindedir. Suzanne ise kendisinden birkaç yaş büyük, iki gayrimeşru çocuğu olan ve (bakamadığı) bir diğeri de yolda olan bir köylü kızıdır. Pauline, Suzanne'a kürtaj için borç para verir. Bu noktada, ikisi ayrılır ve çoğunlukla kartpostallar aracılığıyla iletişim kurarlar. Birkaç yıl sonra bir kürtaj mitinginde karşılaşırlar ve birbirleriyle paylaşacakları pek çok macera ve öyküleri olur.