François Truffaut'nun yazdıklarına rağmen Yeni Dalga'nın Rivette sayesinde başladığını ve bu filmlerin usta Fransız yönetmen pek bilinmez. Rivette, onun gibi "Cahiers du Cinéma" meslektaşları Truffaut, Jean-Luc Godard, Claude Chabrol ve Éric Rohmer, film yapımcılığından mezun oldu ama, Rohmer gibi o da yönetmenliğe geç adım atmış biriydi. O iki tane yaptı şortlar (Aux quatre coins (1949) ve Le quadrille (1950), başrollerinde Jean-Luc Godard); 1950'lerin ortalarında Jean Renoir'ın asistanı olarak görev yaptı ve Jacques Becker; 1958 yılında ise Chabrol ile birlikte, beş filmden ilkinin yapımına başladı. uzun metrajlı film. Bir üreticinin maddi çıkarı olmadan, Rivette, arkadaşları, 16mm kamerası ve filmiyle sokaklara çıktı borç parayla alınan hisse senedi. Bununla birlikte, sadece Truffaut'nun ticari başarısı 400 Darbe (1959), Resnais' Hiroşima Sevgilim (1959) ve Godard'ın Serseri Aşıklar (1960) ortaya çıkan film, anlaşılması zor, entelektüel ve biraz uzun (135 dakika) Paris nous appartient (1961), 1960'da gösterime girdi. Geriye dönüp baktığımızda Rivette'in ilk filmi sonraki tüm filmlerinin izleyeceği yol; PARIS NOUS APPARTIENT, eleştirmenden yönetmene dönüşen yönetmen için muazzam bir girişimdi, 30'a yakın aktörle (aralarında Chabrol, Godard ve Jacques Demy), neredeyse bir o kadar da mekân, ve içinden çıkılmaz labirentimsi bir anlatı. Bir sonraki filmi önemli ölçüde daha ticari La religieuse (1966), bir Rivette'in 1963'te sahneye koyduğu Diderot romanının uyarlaması. Bu tüm özellikleri arasında en az karakteristik olanı, aynı zamanda onun ilk ve tek ticari başarısı, bir skandal başarısı haline geldi. Hükümet filmin gösterime girmesini bir yıl boyunca engelledi. Rivette'in gerçek yetenekleri 1968-74 yılları arasındaki verimli dönemde kendilerini görünür kılmışlardır. Sırasında bu sefer 4 saatlik L'amour fou (1969), artık efsaneleşmiş 13 saat Çıkış 1, noli me tangere (1971) (1970'te Fransız televizyonu için yapıldı ancak hiç yayınlanmadı; 4 saatlik bir özelliği ve yeniden adlandırılmış Out 1: Spectre (1972)) ve 3 saat Céline et Julie vont en bateau: Paris Üzerindeki Hayalet Kadınlar (1974), en eğlenceli ve en çok izlenen filmidir. Bu üç filmde, Rivette, daha sonra "House of the House " olarak adlandırılacak olan şeyi inşa etmeye başladı. Fiction"-- esrarengiz bir film yapım tarzı olan ve Louis Feuillade ve dahil olmak üzere doğaçlama, elipsler ve önemli anlatı deneyleri. Ne yazık ki Rivette'in çağdaş sinemada yeri yok gibi görünüyor. Bir yandan, eserlerinin tiyatro için fazla erişilemez olduğu düşünülür. dağıtım; diğer yandan, devrimci teorileri her ne kadar gibi figürleri etkilemiştir. Jean-Marie Straub & Danièle Huillet ve Chantal Akerman, o da yeraltı sineması tarafından kabul edilmek için reklam; hala bir anlatı ve "isim" gibi aktörleri kullanır. Jean-Pierre Léaud, Juliet Berto, Anna Karina ve Maria Schneider. CÉLINE'dan beri VE JULIE, Rivette'in kariyeri, olay örgülerinden biri kadar gizemli olmuştur. 1976 yılında dört filmden oluşan bir dizi yapmak için teklif aldı, "Les Filles du Feu." Duelle (une quarantaine) (1976), ilk giriş o kadar olumsuz tepki aldı ki, ikincisi, Noroît (une vengeance) (1976)-bazı eleştirmenler tarafından en iyi film-- gösterime girmekten alıkonuldu. Son iki bölüm (bunlardan biri yıldız Leslie Caron'a bağlıydı ve Albert Finney) hiç çekilmedi. Film 1980'ler daha nazik olmadı. Beş film yaptı, ama bunlardan sadece biri, L'amour par terre (1984), ABD'de gösterime girdi (feci eleştiriler aldı). Her ne kadar yenilikçi ve meydan okuyan bir sanatçı olmaya devam eden Rivette katkıda bulunan izleyici türünü bulmakta başarısız oldu. Yeni Dalga yurttaşlarının ticari başarısı.