Bir grup ekolojist aktivist, mütevazı bir Ege köyüne yerleşir. Amaçları doğayla baş başa yaşam için ekolojik bir köy kurmaktır. Köyde bir termik santral kurulması gündeme gelince olaylar ilginç ve komik bir hal alır. “Entelköy Efeköy’e Karşı”, aktivistlerin köy sakinleri ile aralarında geçen komik ve çarpıcı olayların öyküsüdür.Metropolde yaşamanın yarattığı keşmekeşten kurtulup, hep hayalini kurdukları doğayla baş başa bir yaşam sürmek isteyen bir grup ekolojist, Ege’de bir komün köyü inşa ederler. Kentli ekolojistlerin köylerine yerleşmelerinden dolayı çok memnun olan köy halkı, artık hiçbir işe yaramayan kıraç tarlalarını ve eski evlerini değerinden fazla fiyata aldıkları için aktivistleri büyük bir sevgiyle karşılar.Her şey yolundadır, ta ki bölgeye kurulması gündemde olan termik santral kararı onaylanana kadar… Termik santral ile birlikte eski köylüler ile köyün yeni sakinleri aktivistler arasında ilginç bir süreç başlar ve olaylar karşılıklı protestoyla tam bir komediye dönüşür.

Entelköy Efeköy'e Karşı

Muğla’da dondurmacı olan Ali Usta gittikçe insanların tercihi olmaya başlayan büyük dondurma markalarına karşı var olma mücadelesi vermektedir. Bunun için de bir yandan dondurmasının reklamını yapmaya çalışırken bir yandan da yeni aldığı dondurma motoruyla köy köy dolaşmaktadır. Kasabanın haylaz çocukları ise Ali Usta’nın sarı motoruna ve tabii ki içindeki dondurmalarına göz dikmişlerdir. İlk uygun fırsatta da motoru çalarlar. Borçla aldığı dondurma motorunu bıraktığı yerde bulamayan Ali Usta öfkeden delirir ve motorunu, kendisini yok etmek isteyen büyük dondurma markalarından birinin çaldığını düşünerek tek tek bayilerden motorunun hesabını sormaya başlar...

Dondurmam Gaymak

Ejder yeni bir hayat kurmak için işçi olarak gittiği Almanya'da mezarcılık üzerine uzmanlaşmıştır. Hayatını bu meslek üzerinden kazanmaktadır. Ancak Ejder'in Almanya'daki düzeni babasının vefatıyla sarsılır. Memleketi olan Dalaman Şerefler Köyü'ne dönen Ejder, köyündeki yerli ve yabancıların oluşturduğu milyon dolarlık yaşam alanlarıyla karşılaşınca mezarcılık konusundaki birikimlerini para kazanmak için kullanmaya karar verir. Ejder, "Aslan yattığı yerden bellidir" felsefesiyle vefat eden zenginlere köy mezarlığı yerine ölümsüzlüğü simgeleyen zeytin ağaçları altında bir istirahat yeri sunma yoluna baş koyar. "Yatay mezarcılık, öldükten sonra bile yanınızda olacak" sloganı ile kişiye özel mezarlar tasarlamaya başlayan Ejder'in işleri yolunda gitmeye başlarken, kasabaya sonradan yerleşen Bektaş'ın travmatik hikayesi Ejder'i derinden etkileyecektir...

Mezarcı

Bir gelenek ve "töre" olarak erkeğin kayırılması, kız çocuğuna ise üvey evlat muamelesi yapılması toplumumuzda sıkça rastlanan, olağan bir durum haline gelmiştir. Miras meselelerinde de bu böyledir. Hadigari Cumhur adlı filmde de buna benzer bir duruma parmak basılmış ancak hayatın sürprizleri karşısında bazen evdeki hesabın çarşıya uymaması gibi durumlar da meydana gelebilmiştir. Örneğin babaları Cumhur’a dağ başındaki "değerli" mandalin ve zeytin bahçesini bırakırken bataklık olduğu için o tarihlerde işe yaramayan denize sıfır araziyi Cumhur’un ablasına bırakmıştır. 80’lerde yaşanan turizm patlamasıyla toprakların anlamı da değişmiştir. Artık aylak ama gözü doymayan Cumhur için ablasının ve eniştesinin otelini almak hayatının gayesi olmuştur. Fakat o yaz pansiyona gelen üniversiteli Duygu, Cumhur’a "bir bodrum dersi" verecektir...

Hadigari Cumhur

Film temel olarak küçük bir insanın, sıradan dünyasına tutulmuş eksantrik bir ayna. Küçük insan olarak Bekçi Salih’in iki günü, aynı zamanda, gündelik yaşam içinde sürekli rastladığımız ama dikkat kesilmediğimiz sıradan insanın alt benliğine adanmış iki uzun gün; “sessiz, sakin, zararsız, kendi halinde” şeklinde tanımladığımız birçok insanın, kendi içinde barındırdığı potansiyel şiddetin hangi boyutlara varabileceğini gösteren iki gece. Bir kasabada, mezarlık bekçisi olarak vardiyalı çalışan Salih, kasabalılardan ve bizzat kasabanın kendisinden kopuk, dışarıda bir yaşam sürmektedir ve yıllardır aynı rutin şeyleri yapmaktadır: akşamüstü nöbet yerine gitmek için evinden çıkar, yaklaşık iki kilometrelik yolu/araziyi kat eder, yolda onunla aynı rutini yaşayan sütçüyle selamlaşır, gece boyunca kulübe ve çevresinde tek başına nöbet tutar, sabaha karşı yeniden aynı yolu yürüyerek ve aynı sütçüye selam vererek evine döner, yemek yiyip yatar, akşamüstü yeniden nöbeti devralmak için kalkar.