Daniela Rocca, Sicilya'nın en yoksul bölgelerinden birinde doğmuş, İtalyan sinemasında kısa süreli başarılar elde etmiş güzel ve yetenekli bir model, aktris ve yazardı. Kendisini yazar olarak hayal etmesine rağmen, bir güzellik yarışmasına katıldı, 1953'te Katanya Güzeli seçildi ve İtalya Güzeli unvanı için yarıştıktan sonra 1954'te "La Luciana" ile ilk kez beyazperdeye çıktı.Rocca, Riccardo Freda'nın "Caltiki, the Immortal Monster" (Mario Bava ile birlikte yönetti) gibi korku filmlerinde ve Abel Gance'ın "Austerlitz" gibi uluslararası yapımlarda rol aldı, ancak çekici görünümü onu péplum türü için ideal hale getirdi ve Fernando Cerchio'nun "Judith and Holofernes", Vittorio Cottafavi'nin "The Legions of Cleopatra", Bruno Vailati'nin"The Giant of Marathon" (yine Bava'nın yönettiği), Vittorio Sala'nın "The Queen of the Amazons" ve en önemlisi Raoul Walsh ve Bava'nın birlikte yönettiği İtalyan-Amerikan ortak yapımı "Esther and the King "de zina yapan Kraliçe Vashti'yi canlandırdı, sarayda dans etti ve performansını Kral Ahasuerus'a ve o günlerin tutucu film endüstrilerine bir meydan okuma eylemi olarak göğüslerini açarak bitirdi.Ertesi yıl yönetmen Pietro Germi, İtalyan toplumunun tutku suçlarına karşı hoşgörülü davranırken boşanmayı yasaklamasını kınayan bir komedi olan "İtalyan Usulü Boşanma "yı çekmeye karar verdi. Germi, Rocca'ya 24 yaşında kariyerinin rolünü verdi. Üst dudağı bıyıklı, çirkin bir eşi oynamayı kabul ettiğinde, bu Akdeniz güzelliğinin genç bir sembolü için büyük bir cesaret eylemi olarak görüldü. Film uluslararası bir hit oldu, Avellino Neorealizm Film Festivali'nde En İyi Kadın Oyuncu ödülünü kazandı ve film En İyi Senaryo Akademi Ödülü'nü aldı ama Rocca, Germi'ye umutsuzca aşık olmuştu ve Germi onu reddedince intihar girişiminde bulundu. Filmlerde oynamaya devam etse de, 1963'e gelindiğinde güvenilmez olarak görülüyordu ve hiçbir film teklifi almadı. 1964'te Fred Zinnemann'ın "Behold a Pale Horse" filminde rol aldı, ancak ağır bir depresyona girdi. Palermo'da bir akıl hastanesinde iyileşti. Rocca 1978'de Marco Bellocchio'ya "The Cinema Machine" belgeseli için bir röportaj verdi ve bu röportajda eski meslektaşları tarafından terk edildiğini iddia etti: "Bana deli dediler, oysa tek yaşadığım sinir kriziydi. Beni hastaneye gönderdiler. Doktorların deli olmadığımı anlamaları ve beni bırakmaları uzun zaman aldı.""Daniela Rocca hayatının son yıllarını Katanya yakınlarında bir huzurevinde geçirdi ve burada "Yaşama İzni Olan Gizli Ajan", "Kiralık Avukat", "Ölüme Mahkum", "Psikanaliz, Rüyalar ve Zihinde Saklı Fanteziler" kitaplarını ve "Ara" adlı şiir derlemesini yazdı.Sinemada kısa süren şöhretin ve karşılıksız aşkın trajik bir sembolü olan Rocca, iki edebi saygı duruşunun nesnesi oldu: Arjantinli şair Juan Gelman, aktrise "Daniela Rocca Hakkında Teori" adlı bir şiir ithaf etti ve 12 Nisan 2016'da Domenico Trischitta, Katanya'daki Musco tiyatrosunda onun hayatına dayanan iki perdelik "Quick Sands" adlı dramasını açtı.