On yaşındayken yetim kaldı. Babası, oğlunun eğitimini üstlenen ve onu bir dünya öğretmeni ve mesih olarak seçen Aydar Teosofi Cemiyeti'nin ilk üyelerinden biriydi. Annesini 1909'da erken yaşta kaybeden Krishnamurti'nin eğitimini, Teosofi Cemiyeti'nin o zamanki başkanı Dr. Besant üstlendi ve onu evlat edindi. Teosofistlere göre, onda gördükleri yeni bir Mesih ilan edilmişti. Bir dünya öğretmeni olarak görevine hazırlanırken, 1911 yılında dünya çapında faaliyet gösteren ve başına Jiddu Krishnamurti'nin getirildiği "Star of the East" organizasyonunu kurdular. O, herkesin ve her şeyin kozmik bir bilinçle dolu olduğu ve buna bir akraba olarak katıldığı evrensel kardeşliğin temel teosofik fikirlerini temsil etti. Budizm, Tantrizm, yoga ve guru öğretileri gibi çok sayıda akım teosofik düşünceye girmiş ve dönüşümlü olarak örgütün dogmatik temeli için belirleyici olmuştur.1922'den itibaren Jiddu Krishnamurti kendisini Teosofi Cemiyeti'nden ve onun ruhani öğretilerinden uzaklaştırmaya başladı çünkü kendisini özellikle ideolojik olarak çok fazla özümsenmiş görüyordu. Bu süreç nihayet ondan ayrıldığı 3 Ağustos 1929'a kadar sürdü. O zamandan beri halk tarafından dini bir vaiz olarak giderek daha az algılanmaya başladı. İzleyicileri, değer ve varoluş ifadeleriyle temelde insanlara entelektüel özgürlük çağrısında bulunan ve birçok anahtar mesajından biriyle: "Hakikat, önceden belirlenmiş yolları olmayan bir ülkedir," aynı zamanda kendi fikirlerine karşı manevi temellük olarak uyarıda bulunan dünyevi fikirli bir hayırsever ve öğütçüyle karşılaştı: İnsan özgürlüğünü kendi zihnine yoğunlaşmış dikkat ve bu zihnin doğası hakkında bilgi yoluyla elde edebilir. Kendini tanıma ve dini, ideolojik veya siyasi nitelikteki belirleyici faktörlerin bilgisi, çalışmalarındaki sürekli kaygılarıydı - insan ve doğa arasında özgürlük ve uyum hedefi ile Bu bağlamda Jiddu Krishnamurti, ego ve onun sınırlamaları içinde düşünme hakkında sorular sordu; idealleri, gerçek sorunlardan ve çatışmalardan uzaklaşan düşüncenin projeksiyonları olarak kabul etti. 1960'ların sonuna kadar, kendi öğretisi olmayan düşünür, seyahat etmek ve yazmakla meşguldü, bu da onu hem popüler hem de halk arasında popüler hale getirdi. Çok sayıda konuşma, bülten, not defteri, günlük, not, mektup ve kitap yazdı ve diğer yerlerin yanı sıra Avrupa, Asya ve Amerika kıtasına seyahat etti. Buralarda çok sayıda okul kurmakla kalmamış, İrlandalı oyun yazarı Bernard Shaw ve Hintli siyasetçi Jawaharlal Nehru gibi tanınmış şahsiyetleri de dost edinmiştir. Çok sayıda dile çevrilen 60'tan fazla yayını arasında "Mükemmel Özgürlük - Krishnamurti Kitabı", "Sevgi Üzerine, Gerçek Yolsuz Bir Ülkedir" ve "Yaşama Sanatı İçin Eğitim - Okullarına Mektuplar" gibi başlıklar bulunmaktadır.