Kocası Sarp’ın ölümünden sonra Bahar’ı hayata bağlayan iki şey vardır: Çocukları Nisan (7) ve Doruk (4). Onlarla elele verip hayatı bir oyuna, fakirliği eğlenceye, yokluğu neşeye çevirmeyi başarır. İnsanın yüzü güldüğünde kalbinin de onunla birlikte gülümseyeceğine inanır.

Kadın

Dila, Barazoğlu ailesinin güzel gelinidir. Kocası, Karadağlı ailesinin büyük oğlu Rıza tarafından öldürüldükten sonra hayatı altüst olur. Dila kocasının intikamını almaya ve Rıza'yı öldürmeye yemin eder. İstanbul'dan çıkıp intikamını almak için kayınpederinin büyük çiftlik evinde yaşamaya başlar. Rıza, Barazoğlu ailesinden olduğunu bilmeden görür görmez Dila'ya tutulur. Aynı zamanda Dila, kocasının katili olduğunu bilmeden Rıza'ya aşık olur. Hikayede, düşman iki aileden gelen iki gururlu kişinin imkansız aşkını keşfedeceksiniz. Dila kocasının katilinin Rıza olduğunu öğrenecek mi? Geçmiş unutulacak mı?

Dila Hanım

Cezaevinden yeni çıkan üç kağıtçı Hasan, yaptığı soygun planını uygulamak için beceriksiz mahalle arkadaşlarıyla birlikte pis işlere tövbe etmiş Kuzey Baba’yı ikna etmeye gider. Kısa yoldan zengin olma hayaliyle yanıp tutuşan gençler, birden kendilerini bir köy karakolunda polis olarak bulurlar.

Öz Hakiki Karakol

Trajik bir aşk hikayesini odağına alan film, Sovyetler Birliği'nin dağılmasıyla hayatı altüst olan ve her şeye sil baştan başlayan Olga'nın öyküsünü beyazperdeye yansıtıyor. Olga esasında 1900'lü yılların başında taş ustası olarak çalışan ve Yalta'ya gidip burada işine devam eden Mustafa Usta'nın torunudur. Sovyetler'in dağılmasının ardından Sarp Sınır kapısı açılır ve Olga çalışmak ve yeni bir düzen kurmak için Trabzon'a gelir. Ne var ki kısa zaman içerisinde Trabzon'a o bölgeden gelen her kadının nataşa olarak adlandırılması sorunuyla o da tanışır. Bu esnada Cemal ile karşılaşması işleri iyiden iyiye karıştırır.

Öyle Sevdim ki Seni

Odadaki sessizlik, bir çığ gibi büyümeye başlamıştı. Sezen’in ölümüne alışamadığını fark etti Cem. Belki de alışmak istemiyordu. Alışırsa eğer, asıl o zaman ölecekti Sezen. Yanındaydı oysa şimdi. Göremese de, duyamasa da, dokunamasa da, hissedemese de, gözünü her kapadığında; hayalinde, düşünde, rüyasındaydı Sezen. Bu yüzden alışamazdı işte. Yokluk ile varlık arasındaki ince çizgiydi alışmak. Alışırsa Sezen’in yokluğuna, onun varlığını yok edeceğini biliyordu. Peki ya alışmazsa; nasıl yaşayacaktı bir ömür boyu bu acıyla? Her şeye rağmen kaybetmek istemiyordu Sezen’i ve alışmamalıydı yokluğuna. Unutur muyum acaba zamanla, diye düşündü bir an. Ama biliyordu ki, unutmak diye bir şey yoktu, alışmak vardı sadece…
Kararan hayatlara ışık olan iki komiser. Komiser Tekin ve Komiser Nurdan. İki farklı zamanda yaşanan Mütecessis hayatları, Tekin ve Nurdan neresinden yakalayacaklar ve nasıl dokunacaklar, bu Mütecessis hayatlara? İhtiyaçları olan tek şey, aslında ortak noktaları olan tek gerçeğe sarılmak. Mütecessis olmaya…
 
(Tanıtım Bülteninden)