Bekleme Salonu / O.B.E.B. Genç yazar Yiğit Sertdemir'in ustaca kurgulanmış, özgün anlatım ve Şkirlerin peşinden koşan, yalın, içten ve çarpıcı iki oyunu. Bekleme Salonu, aynı amaçla geldikleri bekleme salonunda, karşılarına çıkan küçük (!) bir engel sonucu beklemekten vazgeçen üç kişinin, masal, bilmece ve şiddetle örülü çekişmesini anlatıyor. O.B.E.B. (Ortak Bölenlerin En Büyüğü), 1970'li yıllarda bir psikolog ve yardımcısı tarafından, birbirinden farlı dört kadının psikodrama yöntemiyle, 'merkezce' bilinen hedeşere dönüştürülmesini anlatan yakın geçmişimize dair bir kara mizah örneği. Sayfa Sayısı: 160 Baskı Yılı: 2011 Dili: Türkçe Yayınevi: Mitos Boyut Yayınları

Toplu Oyunları 1 - Bekleme Salonu - O.B.E.B. Ortak Bölenlerin En Büyüğü

Yiğit Sertdemir

Oyun, bir çağrı merkezinde geçiyor. “Hatırlatma Merkezi”nin şikâyet bölümünde, biri uzun zamandır çalışan, diğeri yeni işe başlayan iki kişinin gece vardiyası sırasında, çağrı sisteminde işler karışır. Buldukları çözümler ve cevaplar; gerilim ve mizahın iç içe geçtiği yüksek tempolu bir gece sonunda, onları çarpıcı bir gerçeğe ulaştırır.

Mefisto, Nazi Almanyasında yaşanmış en keskin çelişkilerden birini konu edinen bir yapıt. Oyun, 1923-1934 yılları arasında Almanya'da (Berlin-Hamburg) geçer. Mesleki tutku uğruna kişiliğini, bir zamanlar baş düşmanı olduğu ideolojiye, nazizme satan bir tiyatro sanatçısının gerçek yaşam öyküsü. Hendrik Höfgen (Güstaf Gründgens 1899-1963) kişiliğinde, Mefisto rolünü oynarken, gerçek yaşamda Faust karakterini seçen bir sanatçı ve dönemin trajik serüveni gözler önüne serilir. Klaus Mann'ın aynı adlı romanından Ariane Mnouchkine'in uyarladığı oyunda zorbaya hizmet etmemeyi seçen ve alternatif üretemese bile yoksunluklarda, sürgünlerde, işkencelerde, ölümlerde özgürleşen bireyler ve faşizmin uygulamaları sergilenir. Mefisto'da çok yetenekli bir oyuncu ve yönetmenin yaşamı aktarılırken, sanatçının kendine ve yaşadığı topluma karşı sorumluluğu tartışılır. Tiyatro sanatının gücü ve yetenek gibi kavramların kullanılması sorgulanır. Klaus Mannın aynı adlı romanından Ariane Mnouchkinein uyarladığı oyunda zorbaya hizmet etmemeyi seçen ve alternatif üretemese bile yoksunluklarda, sürgünlerde, işkencelerde, ölümlerde özgürleşen bireyler ve faşizmin uygulamaları sergilenir. Mefistoda çok yetenekli bir oyuncu ve yönetmenin yaşamı aktarılırken, sanatçının kendine ve yaşadığı topluma karşı sorumluluğu tartışılır. Tiyatro sanatının gücü ve yetenek gibi kavramların kullanılması sorgulanır.