Kayalara sıkışıp kopan ayağımı kurban ettiğim denizler  Kadir kıymet bilirse aşarız bu kabusu, kandırırız tanrıyı.  Bu uğursuz dua etkisiz olur.  Büyü bozulur ve öfkesinden kızaran güzeller güzeli Medusa kollarımda uyur  Yalnızca bir gece için.  Okşarım 41 saçını da…  41 kez zehre banarım elimi, ekmeğimi.  41 kere maşallah!  Musluklara kuş çağırırım.  Boğarım tüm yılanları; kovulmuş şeytandan kaçarım. Susar dua, geri çekilir.  Söner kandil. Iskalar ölüm ve dua.  Iskalar kavim.  Geçer bu gece, geçer bu mevsim.  Geçer.
 
(Tanıtım Bülteninden)

Gibi

Eda Akel

Beş ayrı oda, beş ayrı hayat. Monologlar Müzesi seyircilerini bu defa bir pavyona davet ediyor. 
Assolist Nazan, konsomatris Sevda, eski dansöz Yasemin, tuvalet görevlisi Emine ve patronun oğlu Burhan, kendi odalarında geçmişlerini, sırlarını ve bir hafta önce pavyonda işenmiş bir cinayeti anlatıyor. Her biri başka bir şey görüyor, saklıyor ya da itiraf ediyor. Kimi tanık, kimi suskun, kimiyse suç ortağı… Artık kimse masum değil. Bu arabesk dünyada hakikat parçalanıyor; geriye aşk, utanç, ihanet ve suç ortaklığı kalıyor. 
 
 
NAZAN 
Köyünün deresindeki köpüklerden, bu pavyonun ağır ışıklarına savrulan Nazan, sahnede parlayan ama içindeki karanlıkla boğuşan bir assolisttir. Geride bıraktığı hayatıyla hiç beklemediği bir anda, bir şantajla tekrar yüzleşir. Artık her gece şarkısına başladığında, hem geçmişini susturmaya hem de peşini bırakmayan hayaletleriyle savaşmaya çalışacaktır. 
 
Yazan: Ahmet Sami Özbudak 
Yöneten: Kerem Pilavcı 
Oyuncu: Pervin Bağdat 
 
EMİNE 
Bir hela yalnızca bir hela değil, aynı zamanda dünyanın tüm kirinin aktığı bir deliktir. Kirin izini sürense Emine’dir. Pavyonun helasında her gün yeniden kurduğu dünyasının hem tanığı hem mağdurudur. Onun için hayatın bir kokusu olsa, limon kolonyasına benzemesine benzer de, içinde onu acılaştıracak başka bir koku daha vardır… ve bu kokuyu yalnızca Emine alır. 
 
Yazan: Oya Denizyaran 
Yöneten: Kerem Pilavcı 
Oyuncu: Burcu Halacoglu 
 
 
SEVDA 
Haset içine bir kez girdi mi, yapışır, ev kurar. Haset bilmem kaç katlı bir gökdelen olur bazen. Köpük köpük camlardan taşar, sokakları basar. Bir afet olup, yıkıp geçer önüne gelen ne varsa. Aşk ile haset arasında sıkışan konsomatris Sevda, kalbinin yükünden kurtulmaya karar verdiğinde, istemeden bir felakete neden olacaktır. Tutanaklara geçecek bir ‘sevda hikayesi’ yazılmaya başlanmıştır artık… 
 
Yazan: Kerem Pilavcı 
Yöneten: Kerem Pilavcı 
Oyuncu: Pınar Yıldırım 
 
BURHAN 
Bu pavyon onun sarayıdır. Kim ne yaptı, ne söyledi, kimi sattı, kimi aldattı. Ondan habersiz şişe açılmaz, rakı damlamaz, meze girmez, müşteri çıkmaz. Tüm pavyonu köşe bucak kameralarla izler, kayıt altına alır. Yeri gelir bir tuşla affeder, yeri gelir bir tuşla yok eder. Ancak Burhan’ın tanık oldukları, bazen uykusunu kaçıracak kadar yakıcıdır. Çünkü göz gördüğünü silip atsa da, kalp unutmaz… kalp asla unutmaz! 
 
Yazan: Kerem Pilavcı 
Yöneten: Kerem Pilavcı 
Oyuncu: Erkan Akbulut 
 
YASEMİN 
‘Geliyor, geliyor…. tutunun ‘Deprem Yasemin’ geliyoorrr!’ Bir zamanlar deprem gibi sahneyi sallayan bir dansözken, uğradığı fiziksel şiddet sonucu bir enkaza dönmüştür Yasemin. Şimdi pavyonun çay ocağında, bir yandan yılların yarasını sararken, diğer yandan en yakın dostuna atılan iftiranın hesabını sorar. Hayatı affetse de artık kötülüğü affetmeyecektir. 
 
Yazan: Şenay Tanrıvermiş 
Yöneten: Kerem Pilavcı 
Oyuncu: Tuğçe Tanış

Monologlar Müzesi Pavyon

Susturulan, ezilen, sindirilen, yaşam hakkı elinden alınan, türlü haksızlıkla ve kötülükle mücadele 
etmek zorunda kalan sayısız kadının sesi olan sekiz kadın... 
Gerçek hayat hikayelerinden uyarlanmış bu manifesto-oyunda buz gibi gerçekleriyle sekiz kadının 
sesini, çığlığını,mücadelesini, öfkesini, hiç bitmeyen gücünü ve hep düştüğü yerden kaldıran 
direnişini anlatıyor kadınlar. 
Her gün artan bir sayı, her gün arttıkça içimizden eksilten o korkunç sayaç...Ya sandığınız kadar 
uzağınızda değilse? 
Gün geçtikçe artan kadına yönelik şiddet ve kadın cinayetleri ile ilgili aslında bilinen ama çoğu zaman 
duyulmayan, duyarsızlaşılan, duymazdan gelinen, hep başkaları yaşar sanılan ''hikayelerin'' üzerinden 
o ağır perdeyi kaldırıp gerçekleri gözler önüne seriyor ''Adımı Hatırla''. 
''Gözlerimiz bakın, sesimizi duyun, hikayelerimizi alın ve... ADIMIZI HATIRLAYIN.''