“Beni Ömer Bey’in malı mülkü ilgilendirmiyor. Çocukları, akrabaları, mirasçıları bölüşsünler umurumda değil. Benim amacım ve bundan sonraki idealim kırmızı kaplı defterde yazanları doğru kabul edecek olur isek en yakınları tarafından vahşice, acımasızca katledilmiş olan annemin katillerinin cezalarını çekmesidir. Kanundan, mahkemeden hiç anlamam; devletten, polisten korkarız biz. Adaleti sağlamak bizim oralarda ya aşiretin ya da şeyhin elindedir, icazeti onlardan alırız her iş için, şunu da biliyorum ki bu işin ucu aşirete, akrabalara dokununca benim de sonum zavallı annem Havin gibi olacak; varsın olsun."
 
(Tanıtım Bülteninden)

Dilfigar

Burak Çiçek

Mehtap beklenmedik bir haber aldıktan sonra, kalan zamanını nasıl geçirmesi gerektiğini düşünerek, kendisi için anlam taşıyan bir “yapılacaklar listesi” oluşturur. Bu liste, sadece belirli eylemleri tamamlamaktan öte, geçmişle ve çevresindekilerle bir hesaplaşma niteliği de taşır. Ona eşlik eden Celal, bu sürecin tanığı ve katılımcısı olarak sahnede yer alır. Mehtap ve Celal sahnede yalnız değildir, geçmişleri, akan zaman ve seyirci yanı başlarındadır. Seyirci, oyunun sadece pasif bir izleyicisi değil, aynı zamanda zaman zaman oyunun bir parçası hâline gelir. 
"Neden olmasın. Hep hayalini kurduğumuz şey bu değil miydi? Milyonda bir olmak. Seçilmek. Keşfedilmek. Sonunda biri beni keşfetti. Keşfeden şeyin kanser olmasından şikayetçi mi olmalıyım?“