Jehat Kaplan

Anton Çehov’un Üç Kız Kardeş oyununu herkes bilir. Olga, Maşa ve İrina… Yıllardır aynı kasabada sıkışıp kalmış, Moskova hayalleriyle yaşayan o üç kız kardeş. Biz bu oyunda onlara yeniden bakıyoruz. Yıllar geçmiş; kız kardeşler yaş almış, evde onlardan başka kimse kalmamış. 
Ya gitmişler, ya da artık yoklar. 
Andrey hariç. O hâlâ orada. Ve erkek kardeşleri, üç kız kardeş aynı oyuna devam etsin, yine Moskova hayalleri kurabilsin diye artık onların yeni kurbanı. 
Peki ya Bobik nerede? Adı geçer, hep sorulur ama hiç görünmez. Oysa belki de hep oradadır, gözlerimizin önünde. Biz de işte bu görünmeyeni, unutulanı, sessizce kaybolanı sahneye çağırıyoruz. 
“Bobik Nerede?” sadece bir oyun değil; geçmişle bugünün iç içe geçtiği bir yolculuk. Zamanda ileri gidiyoruz, geri dönüyoruz, ama hep aynı yerdeyiz. Karakterler birbirine karışıyor, sesler değişiyor, yüzler silikleşiyor. Çehov’un dünyasıyla bizim dünyamız buluşuyor. 
Seyirciye tek bir cevap vermiyoruz. Daha çok bir soru bırakıyoruz: Beklediğimiz şey aslında hiç gelmeyecek olan bir “Bobik” mi? Yoksa o zaten içimizde mi saklı?