Tamar Çıtak

<p>Hayali tıpkı bir korsan gibi maceralı denizlere yelken açmak olan yedi yaşındaki Deniz’in o geceki yolculuğu annesinin anlattığı bir masal ile başlar. Deniz masalın  sonunda ‘’sonsuz bir mutluluğun’’ ihtimalini sorgularken onu tıpkı bir hazine gibi denizin derinliklerinde bulmanın heyecanıyla baş başa kalır. ‘’Nerede acaba bu mutluluk? Denizin derinliklerinde mi saklı? Hatta belki de uzaya çıkmış yıldızların arasından bize bakıyordur?’’ Deniz uyumak için karanlık odada yalnız bırakıldığında duygularını temsil eden figürler birer birer belirmeye başlar. Şaşkınlık ona hayatın renklerini ve merakın gücünü gösterirken, korku cesaretin kapısını aralar, öfke kendini ifade etmenin anlamını öğretir. Mutluluk ise çok oyunbazdır, biz tam onu yakaladık derken gider başka bir yere saklanır, saklandığı yerden bize göz kırpar. Her bir duygu, kendi önemini anlatırken Deniz’e rehberlik eder; böylece Deniz, hem duygularını daha yakından tanır hem de kendini keşfetmenin büyülü bir yolculuğuna çıkar. Cesaretini toparlar, öfkesini dizginler, korkusunu sahiplenir, üzüntüsünden alır gücünü</p>