1997 yılında Kurt Weill, Burt Bacharach, Jacques Prévert ve Tori Amos'un şarkılarıyla çok dilli bir tek kişilik gösteri olan "Sleepless Cities", daha sonra stand-up komedyeni olarak sahneye çıkacak, Peter Greenaway ve Michael Caton-Jones'un filmlerinde figüran olarak yer alacak, müzisyen ve yazar olacak ve nihayet kendi uzun metrajlı filmlerinin yapımcılığını ve yönetmenliğini yapacak olan çok hırslı André Schneider'in kariyerini başlattı.Yirmi yaşındayken memleketi Hildesheim, Aşağı Saksonya'da ilk sahne deneyimini yaşadı ve Michael Demuth ile birlikte son derece başarılı bir müzikal olan "Zoff"'ta rol aldı. Bir yıl sonra Berlin'e taşındı ve 2001'de Londra'ya taşındı. 2004'te hem ilk kitabı "Life is a Sexually Transmitted Disease" hem de pop albümü "Lover's Space" çıktı ve kült bir favori haline gelen Deed Poll'un (2004) yayınlanmasından sonra André İngiltere, İrlanda, Fransa, İspanya, Avusturya ve Belçika'da yoğun bir şekilde çalıştı. Almanya'da Ingo J. Biermann'ın talihsiz draması Glastage'da (2007) yazar-oyuncu olarak çalıştı ve Nikolaus Firmkranz ile Der Mann im Keller'i (2008) yaptı. Bu film aynı zamanda ilk yönetmenlik denemesi oldu. 2006 yılında André, Marguerite Duras romanından uyarlanan, Sascha Bachmann'ın yönettiği ve Kerstin Linnartz ile birlikte oynadığı Half Past Ten (2008) filmini yazdı, yapımcılığını üstlendi ve başrolünü oynadı. Daha sonra bir dizi (çoğu gösterime girmemiş) İspanyol öğrenci filminde rol alan André, sonunda sinemaya neredeyse iki yıl ara vermeye karar verdi ve bunun yerine tiyatro çalışmalarına odaklandı.Marcel Schlutt, Sascia Haj ve Udo Lutz ile birlikte oynadığı eşcinsel romantik komedi filmi Alex und der Löwe (2010), André'nin neredeyse üç yıl sonra yazar-yapımcı-oyuncu olarak ilk filmiydi. Bir ilişkiden diğerine beceriksizce tökezleyen 30 yaşında Berlinli bir adam olan Alex'in başrolünü oynadı. Film şaşırtıcı derecede başarılı oldu ve böylece André, son derece başarılı, çok ödüllü halefi Männer zum Knutschen'de (2012) bir kamera arkası görüntüsünden biraz daha fazlası olan rolünü yeniden canlandırdı. Yine de, komik Alman komedilerinde çalışmak onu tatminsiz ve mutsuz bıraktı. "Benim için çıkmaz bir kariyerdi, yeni meydan okumalar için çaresizdim," diye hatırladı daha sonra. 2011'in sonlarında sinema kariyerini yeni dürtülerle canlandırmak için ilk Fransız uzun metrajlı filmi Le deuxième commencement'ı (2012) çekmeye başladı. Cesurca bir hamleydi ama akıllıca olduğu kanıtlandı: Le deuxième commencement (2012) Fransa, İspanya ve Yunanistan'da hemen eleştirel bir başarı elde etti ve yazar-yönetmen-yıldızının Paris'te çalışmaya devam etmesini sağladı. Antony Hickling'in (art house türünün beğenilen bir dehası) yönetmenliğinde Manuel Blanc ve Stéphanie Michelini'nin başrollerini paylaştığı kasvetli bir gerilim filmi olan One Deep Breath'te (2014) André, Thomas Laroppe'un endişeli üvey kardeşi Adrian rolünü üstlendi ve Pablo Neruda'nın şiirlerinden uyarlanan şiirsel bir kısa film olan Le cadeau'da (2013) Anton'u canlandırdı. 2015-2018 yılları arasında Fransa'da karakter oyuncusu olarak kendini kanıtladı ve Bd. Voltaire (2017), Frig (2018), Les fantômes (2018) (Judith Magre ve Sophie Tellier ile birlikte) ve Sur les traces de ma mère (2016) gibi filmlerde rol alarak Fransa'da karakter oyuncusu olarak kendini kanıtladı. 2013 yılında film çalışmalarının yanı sıra, B-film oyuncusu Marisa Mell'in biyografisi övgü dolu eleştiriler aldı ve oldukça başarılı oldu. 2018 yılında Vivàsvan Pictures adlı şirketini feshederek pedagoji ve felsefe okumaya başladı. Hâlâ hevesli bir yazar olan André, Fransa'nın Strasbourg kentinde yaşıyor.