Tokyo doğumlu Yasujiro Ozu çocukluğundan beri bir sinema tutkunuydu, sık sık Hollywood filmlerini izlemek için okuldan kaçtı. Tiyatro. 1923 yılında Shochiku'da kamera asistanı olarak işe başladı. Tokyo'daki stüdyolarda. Üç yıl sonra müdür yardımcısı oldu. ve ertesi yıl ilk filmini yönetti, Zange no yaiba (1927). Ozu yaptı otuz beş sessiz film ve ciddi gençlik komedilerinden oluşan bir üçleme 1920'lerin sonlarında ve 1930'ların başlarında ortaya koyduğu tonlar onu Japon yönetmenlerin ön saflarında yer aldı. İlk sesli filmini 1936, Hitori musuko (1936), ancak Ertesi yıl Japon Ordusu'nda askere alındı ve Çin'e gönderildi. Dünya Savaşı başladığında Singapur'a gitmiştir. Kısaca Savaş sona ermeden önce İngiliz kuvvetleri tarafından esir alındı ve altı yıl aylarca bir P.O.W. tesisinde kaldı. Savaşın sonunda Shochiku'ya geri döndü ve Savaş sırasındaki deneyimleri daha ciddi kararlar almasına neden oldu, daha önce olduğundan çok daha yavaş bir tempoda düşünülmüş filmler. Onun en Ünlü bir film, Tokyo Hikâyesi (1953) eleştirmenler ve film meraklıları tarafından genellikle onun "başyapıt" ve birçok kişi tarafından sadece Ozu'nun en iyi filmlerinden biri olarak değil ama şimdiye kadar yapılmış en iyi filmlerden biri. O da böyle ortaya çıktı Japon film klasikleri olarak Ochazuke no aji (1952), Ukigusa (1959) ve Bir Güz Öğleden Sonrası (1962).Hiç evlenmeyen ve hayatı boyunca annesiyle yaşayan Ozu 1963'te, vefatından iki yıl sonra kanserden öldü.