Joan Tewkesbury’nin senaryosu, geri planda, asıl konuyla bağlantı kurmak derdinde olmadan politik bir hikâye atıveriyor ortaya, böylece Vietnam Savaşı’nda atılan yanlış adımların ve yozlaşmış Nixon hükümetinin gölgesindeki Amerika’nın kendisini yeniden keşfettiği süreçteki tekinsiz atmosferi solumamızı sağlıyor. Film, politik mevzunun gelişimi içinde, “Country Müziği ve Western” manzarasına en iyi bakışı sunuyor ve 1970’lerin, Amerika metaforunu bitirip tüketen son filmi olduğunu kanıtlıyor. Yayılıp giden, dağınık, benzersiz bir tarzda çekilen, öyküselliği olmayan film, müzisyenler, menejerler, politikacılar, reklamcılar ve müzikseverlerden oluşan 24 karakterin, Nashville’deki koşuşturmacalı beş gün boyunca yapıp ettiklerini enfes bir tarzda gözlüyor.

Nashville

Bir Truman Capote biyografisi daha... Yazarın Soğukkanlılıkla isimli kitabını yazma sürecinde araştırmaları sırasında karşılaştığı ilginç olaylar üzerine olan bu ikinci filmin yönetmeni, Douglas McGrath. Yazar ile katil arasındaki ilişkinin bu filmde çok daha detaylı bir şekilde işlendiğini belirtelim.2006 Oscar’larında, başarı elde eden ve başrol oyuncusu Philip Seymour Hoffman’a En İyi Erkek Oyuncu ödülünü getiren Capote filminden sonra bir ikinciye ne gerek vardı demeyin. Filmin oldukça önemli yıldız isimlerle dolu olması ve bu isimlerden biri olan Sandra Bullock’un "Bu filmdeki her bir rol o kadar iyi yazılmış ki, herkes bu filmde yer almak isterdi. sözleri, merak uyandırıyor.