Joan Tewkesbury’nin senaryosu, geri planda, asıl konuyla bağlantı kurmak derdinde olmadan politik bir hikâye atıveriyor ortaya, böylece Vietnam Savaşı’nda atılan yanlış adımların ve yozlaşmış Nixon hükümetinin gölgesindeki Amerika’nın kendisini yeniden keşfettiği süreçteki tekinsiz atmosferi solumamızı sağlıyor. Film, politik mevzunun gelişimi içinde, “Country Müziği ve Western” manzarasına en iyi bakışı sunuyor ve 1970’lerin, Amerika metaforunu bitirip tüketen son filmi olduğunu kanıtlıyor. Yayılıp giden, dağınık, benzersiz bir tarzda çekilen, öyküselliği olmayan film, müzisyenler, menejerler, politikacılar, reklamcılar ve müzikseverlerden oluşan 24 karakterin, Nashville’deki koşuşturmacalı beş gün boyunca yapıp ettiklerini enfes bir tarzda gözlüyor.

Nashville

Bir grup Hollywood nevrotiğinin hayatı Noel tatilinde kesişir. Bunların başında, bir şarkıcının albümü üzerinde çalışmak üzere Los Angeles'a gelen bir söz yazarı gelmektedir. Kendisinin haberi olmadan bu iş, oğluyla yeniden bir araya gelmeyi uman, mandıra işletmecisi, yabancılaşmış babası tarafından finanse edilmektedir. Söz yazarı, kendini modern zaman Garbo'su sanan eksantrik bir ev kadınıyla tanışınca, hayal dünyası yerle bir olur.