Tam da büyüme çağında olan Joe'nun bu zamanlarda güçlü bir baba figürüne ihtiyacı vardır. Annesi bir opera sanatçısı olan Caterine, Douglas ile evlidir. Ama Douglas, Joe'nun gerçek babasının yerini tutamıyor. Ayrıca Douglas da ruhsal bir bunalımda. Giderek daha da kötüleşen Douglas bir gün Joe'nun gözleri önüne intihar edince Joe'nun durumu daha da kötüleşiyor. Bu olayın sonrasında anneyle oğlu İtalya'ya geri dönüyorlar. Joe orada uyuşturucu kullanmaya başlayınca zavallı annesi oğluna daha da yakınlaşıyor. Ancak bu yakınlaşma giderek bir anne-çocuk ilişkisinden çok iki sevgili ilişkisine doğru kayıyor.

Dilsiz bir anne, çatışma ve manipülasyonla büyüyen bir toplumun sonucu olarak küçük çocuklarının radikalleşmesine kayıtsız kalır. Bir grup siyasi aktiviste çekilen annenin yokluğu, çocuklarının davranışlarında ve oynadıkları ölümcül oyunlarda giderek daha aşırı olmalarına izin verir.

Ana Yüreği

Michele criticizes the film industry and its inhabitants, and is particularly embattled with a Neapolitan director making a musical about the 1968 student demonstrations. At the same time, Michele has a creative block and struggles to finish his film titled "Freud’s Mother." Nanni Moretti’s self-inquiry into filmmaking, political ennui, and men’s relations with their mothers.